Zit ik bij een uiterst komische en goed geschoten slotfilm op filmfestival Imagine, zie ik Keith Allen opeens in beeld verschijnen! Misschien beter bekend als de brute Sherrif of Notthingham uit de nieuwste Robin Hood serie van de BBC: Maar misschien nog beter bekend als de vader van Lilly Allen, ietsLees Verder

Een iets te dikke hond rende me voorbij toen hij een kat had gespot. Al snel was hij uit het zicht verdwenen en keek ik lachend achterom naar zijn baasje. “Ik blijf bij je in de buurt hoor, hij doet je niets,” riep hij. Ik hield mijn pas in omLees Verder

Op filmfestival Imagine laat ik graag de horror over aan de die-hard horrorliefhebber en kies ik voor Science-Fiction. Als een echte Star-Trek fan weet ik dat ik op dit festival niet helemaal aan mijn trekken kom, maar interessant is het wel om dit genre eens vanuit een ander perspectief te zien danLees Verder

Dan – send staat ze rechtopDe – wind trotserendLi – eflijk deint ze mee, opOn – zichtbare golvenLees Verder

Het kerkje van Jorwerd zat vol met grijsharigen, met hier en daar een jongeling waar ik mijzelf ook toerekende. De aanwezigen fluisterden en moesten zichtbaar hun best doen om niet in een uitbundig enthousiasme bekenden te begroeten die ze veel te lang niet hadden gezien. De organist begeleidde de condoleance met statigeLees Verder

‘Låt den rätte komma in‘ is de titel van de debuutroman van John Ajvide Lindqvist die in 2004 uitkwam en een bestseller werd. Drie jaar later verscheen in Nederland de vertaling, getiteld ‘Laat de ware binnenkomen’. Lindqvist werd de Zweedse Stephen King genoemd en hoewel het onderwerp anders doet vermoeden, is hetLees Verder

Die verdomde NS vond het grappig om tijdens het paasweekend werkzaamheden uit te voeren. En wel zulk een heftige werkzaamheden dat er geen trein reed halverwege het traject naar mijn zus. Tussen ’s Hertogenbosch en Eindhoven werden bussen ingezet. En als ik ergens een hekel aan heb dan zijn hetLees Verder

Ik naderde het station waar ik vijftien minuten overstaptijd had en haalde een grote bruine envelop uit mijn tas. “Mag ik misschien jouw krant?” vroeg ik aan het meisje dat tegenover me zat. Ik had gezien dat er een artikel in stond over hetgeen dat nu op het tafeltje tussenLees Verder

De ochtend kondigde een zonnige dag aan, toen er vroeg in de ochtend werd aangebeld. Met mijn handdoek om mijn natte haren opende ik de voordeur. De Franse loodgieter. Hij vroeg of het schikte om het dak te repareren. Renovaties zorgen niet alleen voor geluids- en ongedierteoverlast, maar ook voorLees Verder

Op de dag dat ik mijn werk bel om me ziek te melden, besluiten de bouwvakkers naast mij te gaan heien. Zij heien en ik wieg mee. Tussendoor gromt het aggregaat en zeurt de boormachine in lange uithalen. In mijn hoofd bonkt het harder en harder. Voor de kat heeftLees Verder

Al twee maanden volg ik eenmaal per week tai’chi. Het bovenste deel van mijn lichaam vindt het geweldig en het onderste deel verschrikkelijk. Een uur en een kwartier lang met gebogen knieën staan neemt mijn onderlichaam me niet in dank af. In mijn voeten zit sinds enkele weken een blessureLees Verder

Pixel was voor zij van haar vrouwelijkheid werd beroofd een slank meisje. Dat ze daarna te dik werd was mijn schuld. Of misschien die van het dierenasiel. Zij hadden best wel mogen zeggen dat na sterilisatie poezen sneller aankomen. Tel daarbij de dikmakende dieetbrokjes van Scooszi op en ik ontwikkeldeLees Verder

De Italiaanse jazzzangeres Roberta Gambarini is technisch een zeer begaafde zangeres. Ze debuteerde op zeventienjarige leeftijd al in jazzclubs en mocht met grote namen als Dave Brubeck, Herbie Hancock en Toots Thielemans spelen. Opvallend aan haar performances is het scatten dat ze veelvuldig inzet. Vanaf haar twaalfde kreeg ze clarinetlesLees Verder

  Robert Addie (foto links) was een hele leuke Guy of Gisborne in Robin of Sherwood, de serie uit de jaren ’80 waar ik verslaafd aan was en vorig jaar opnieuw op dvd bekeek. Hij had zijn aantrekkelijke momenten, maar knap was hij niet.  Verbazing viel me dan ook tenLees Verder

Op mijn verjaardag regende het en fietsten daardoor Foam voorbij omdat er een lange rij wachtenden stond. Een week later waagde ik een nieuwe poging, dit keer met vriendin S. en een charmant schijnend zonnetje. Dat zonnetje had bezoekers weggejaagd; men ging liever buiten zitten. S. en ik inhaleerden zonnestralenLees Verder

Het begin van de film The Reader (Stephen Daldry, 2009) gaat me te snel. De jonge Michael ligt kotsend van ziekte voor de deur van Hanna Schmitz (Kate Winslet), die hem opvangt en naar huis brengt. Wanneer hij na drie maanden bedrust haar als dank een bloemetje brengt, ontspint zichLees Verder

Niet dat ik u elke keer een tekening voorschotel wanneer ik geen tijd heb om te schrijven, maar vandaag wel. Een tekening met een duidelijke opdracht: fantasiefiguren. Kijkt en huivert! De naam ‘Klamanavije-monster’ lijkt gestolen te zijn van het refrein ‘Vamos a la playa’ van Righeira, dat ik zonder goedeLees Verder

(Geïnspireerd op een logje van She) Toen ik het licht zag, zagen de dokters een klompvoetje. Veertien dagen na mijn geboorte werd het voetje gespalkt. Tot mijn zesde heb ik een spalkvoetje moeten dragen. Dat was niet erg. Ik herinner me er, afgezien van een nare ziekenhuiservaring, niets van. WelLees Verder

Aan deze kant van de boerderij staat een appelboom. Toen ik een jaar of tien was, kwam er een zwikje familie langs die het leuk vond om kleine appeltjes over het dak van de boerderij te gooien. Een fantastisch leuk spel vonden we. Dat vonden mijn ouders niet. Mijn vaderLees Verder