We zijn op zoek naar een nieuw huis. Zoals veel Amsterdammers, als ik de media en de hoogoplopende huizenprijzen mag geloven. En met die zoektocht ligt er een uitgestrekt, leeg en onbekend pad voor ons. Met alleen plaatjes van huizen voor onze neus weten we niets. Niets van burenoverlast (houtkachels,Lees Verder

Toen ik afgelopen maart jarig was (en als cadeautje een lockdown kreeg, maar dat terzijde), kreeg ik van mijn moeder een zelfgemaakt zeepaardje van vilt. Mijn leven lang heb ik al een fascinatie voor deze lieve bijzondere vissen en zij stopte die fascinatie in een prachtige mobiel. Het cadeau kreegLees Verder

Gister dacht ik eraan terug. Zomaar. Toen ik naar huis fietste. Aan Joost. Een vrolijke jongen. Iel en niet moeders mooiste, maar altijd in een goed humeur.Met Joost zocht ik K. op in het ziekenhuis. Toen we K. zo zagen liggen op de IC, aan slangen en apparaten, kon hijLees Verder

Internet is een paradijs voor een struiner als ik. Voor babyspullen shop ik offline alleen bij de HEMA en de babywinkel op de hoek, de rest koop ik online. Dat is in de praktijk best weinig, omdat we de meeste spullen hebben gekregen van mijn zus en broer. Maar kleding,Lees Verder

De jacht op walvissen was een hot item in de jaren ’80. Inmiddels zijn we ruim 20 jaar verder en wordt er nog steeds op walvissen gejaagd, zij het een stuk minder dan toen. Maar of er ooit een tijd komt waarin deze imposante dieren zonder gevaar voor de mensLees Verder

Over dromen gesproken… Toen ik veertien dagen oud was, moesten beide voetjes gespalkt worden omdat ik met een klompvoetje ter wereld kwam. Daarna kreeg ik gips om één voetje en dat gipsen omhulsel staat nog steeds bij mijn ouders in de kast. Mijn moeder en ik brengen dat onderwerp welLees Verder

Vroeger vond ik het nogal geinig om achter de typemachine van mijn zus te zitten en hele verhalen te typen. Ik moet een jaar of twaalf, dertien, veertien zijn geweest. Dat ging dan zo: ‘Volgende week zou er een dansavond zijn. Erica Meyer was gek op dansavonden. Deze keer moestLees Verder

De voorzijde van de boerderij heb ik getracht na te tekenen. De boom die het zicht (van beide kanten) belemmerde is een paar jaar geleden gekapt vanwege ziekte. Daardoor is het in de zomer een stuk warmer in de kamers aan de voorzijde.Grappig zijn de dingen die niet in deLees Verder

Elk jaar werd er gehooid, stro binnen gehaald en kuilbulten gemaakt. Het leukste was het zitten op de torenhoge balen die op de wagen werden vervoerd van land naar boerderij, of koprollen maken in het zachte gras dat op een bult werd gegooid. Gevaarlijk, dat wel, maar gaaf! Het hooi- stro- enLees Verder

In het dorp, of liever gezegd gehucht, waar mijn ouders opgroeiden gaven boeren onderdak aan onderduikers in de oorlog. Maar al die mensen die met gevaar voor eigen leven hulp boden aan de Joden hadden naast de Duitsers nóg een grote vijand: de slager in het dorp. De man wasLees Verder

Niet dat ik u elke keer een tekening voorschotel wanneer ik geen tijd heb om te schrijven, maar vandaag wel. Een tekening met een duidelijke opdracht: fantasiefiguren. Kijkt en huivert! De naam ‘Klamanavije-monster’ lijkt gestolen te zijn van het refrein ‘Vamos a la playa’ van Righeira, dat ik zonder goedeLees Verder

(Geïnspireerd op een logje van She) Toen ik het licht zag, zagen de dokters een klompvoetje. Veertien dagen na mijn geboorte werd het voetje gespalkt. Tot mijn zesde heb ik een spalkvoetje moeten dragen. Dat was niet erg. Ik herinner me er, afgezien van een nare ziekenhuiservaring, niets van. WelLees Verder

Aan deze kant van de boerderij staat een appelboom. Toen ik een jaar of tien was, kwam er een zwikje familie langs die het leuk vond om kleine appeltjes over het dak van de boerderij te gooien. Een fantastisch leuk spel vonden we. Dat vonden mijn ouders niet. Mijn vaderLees Verder

Ik herinner me een dagje strand met mijn ouders, zus en broer nog goed. Ik mocht een ijsje halen, in mijn eentje. Maar toen ik terugliep naar mijn ouders, bleken er opeens tientallen blauwe windschermen op het strand te staan. Achter elk scherm koekeloerde ik naar de mensen die daarLees Verder

Op de boerderijzolder, die zich naast mijn slaapkamer bevindt (werkelijk waar, ik heb nog steeds mijn eigen kamer bij mijn ouders, maar dat is ook niet zo moeilijk met zoveel ruimte), vond ik tekeningen van toen ik 12, 13 was. Ik ben ze nu aan het scannen om ze teLees Verder

Tijd voor een tweede doedel van mijn verveelde puberhand tijdens de middelbare schooltijd:Lees Verder

Toen de Hema een doedelwedstrijd uitschreef (uit verveling poppetjes tekenen), dacht ik terug aan mijn schrift van vroeger waarin ik mijn doedelkunst verzamelde. Die doedelkunst stamde uit de tijd dat ik me tijdens de wiskundeles op de havo/mbo verveelde. Mijn geodriehoek en passer gebruikte ik niet voor opdrachten, maar voorLees Verder

Ik zie lange knikkerbanen op het schoolplein, kuiltjeknikkeren, tientallen knikkers die over het schoolplein rollen omdat het zakje waarin ze zaten stukging, furieuze blikken van klasgenoten wanneer ze verloren en een emmer vol knikkers die ik tijdens mijn lagere schooltijd won en kocht. Bovenstaande knikker noemden we geloof ik eenLees Verder

1988. 14 Jaar was ik en zangeres van de schoolband. We oefenden elke week en traden op tijdens schoolfeesten. Waanzinnig nerveus waren we dan, maar ook ontzettend stoer. We speelden retestrak en ik zong de sterren van de hemel. God, wat waren we goed. 2004. Ik kijk naar zes meidenLees Verder