En daar was het nieuwe jaar. Traditiegetrouw vieren we het bij de ouders van J, het vriendje van onze D. We hadden er dit keer hard over nagedacht of het verstandig was om in coronatijd aan te schuiven bij een ander gezin. Maar aangezien we kerst in quarantaine hadden doorgebracht, was het een verademing om mensen te zien en te spreken.
Alle jaren, ik denk dat het er zes zijn, vulden we de avond met Triviant. En al die jaren won de vader van J. Dus was er ook elk jaar revanche, maar nooit lukte het om hem te verslaan. Tot gister! Het was een spannende finale, die mijn lief M. zowaar won! Een goed begin van 2021. Voor ons, althans.
De kinderen vonden het jammer dat er een vuurwerkverbod was, ik vond het een verademing. De katten waren veel minder bang, en ik hoefde geen dekking te zoeken als ik naar de winkel ging. Van mij mocht het elk jaar zo zijn. Toen we ’s nachts naar huis fietsten kwamen we twee brandjes tegen, de brandweer was al gebeld, en jongeren die wél vuurwerk afstaken speelden kat-en-muisspel met de politie. Maar ondanks dat, en de kruitdampen die in de slaapkamers hingen, vond ik het heerlijk. Corona was niet alleen maar ellende, het bracht ook goede dingen teweeg.
Nu kijken we hoopvol naar 2021. We smeken bijna. Verlos ons van deze onzichtbare vijand! En behoud het vuurwerkverbod.
en er was minder fijnstof in de lucht. ik wens je een goed nieuwjaar!
Inderdaad! En dank, jij ook!