Het is een understatement dat ik op dit moment veel tv kijk. En opeens ontdek dat er best leuke en mooie televisie wordt gemaakt. Winterse televisie vooral. Een opsomming van een paar mooie winterse programma’s die ik de afgelopen tijd keek: In het land van het NoorderlichtIn de tweede weekLees Verder

Vandaag keek ik naar ‘Generatie 2010′, een programma van de NCRV waarin pasgeborenen 18 jaar lang gevolgd zullen worden. De baby’s zijn in dezelfde periode geboren als Dylan en het is zo leuk om te zien hoe de kersverse ouders worstelen met het aankleden van hun verse aanwas, en metLees Verder

Stond ik vandaag zomaar in de supermarkt. Op zaterdagmiddag, om half zes. Het was druk, mijn wond trok aan alle kanten maar ik sjeesde met een stille Dylan in de kinderwagen door de meute heen terwijl lief de winkelwagen onder zijn hoede nam. En vond ik ’t vorige week nogLees Verder

Van oktober tot december deed ik wekelijks aan zwangerschapsfitness met nog elf andere zwangeren. We hebben elkaar sinds 1 december niet meer gezien, maar zijn inmiddels driftig aan het mailen over onze bevallingen. Wat blijkt? Van de tien bevallingen:– is er negen keer een jongetje uitgekomen– zijn er vier bevallenLees Verder

In de reacties werd gevraagd om wat statistieken: hoe zwaar, hoe lang, enz. Bij deze! Hoe lang Dylan is, dat weten we niet. Kinderen worden tegenwoordig niet meer gemeten bij de geboorte, en zeker stuitekinderen niet omdat de heupen dan teveel belast worden. Gokje van de verpleegster: 48 centimeter. IkLees Verder

Je hebt retro en je hebt retro. Dit pakje, wat ik ruim 35 jaar geleden ook aan had, vind ik niet bijzonder mooi. Beetje pipo-achtig, maar hé, retro is retro. Het is het eerste pakje van vroeger dat hij past. Als hij wat groter is, krijgt ‘ie een mooier retropakjeLees Verder

Een mens wil altijd meer en sneller dan hij kan. Wat dat betreft zijn baby’s een fijne spiegel, die geven zich gewoon over aan het moment. Iets waar ik lering uit kan trekken, want me overgeven aan de traagheid van mijn herstel valt me zwaar. Ik kan maar niet uitLees Verder

Het is een raar idee dat vandaag de uitgerekende datum is, terwijl Dylan er al twee weken en een dag is. Dat is twee weken extra verlof met m’n kind, twee weken extra voor mijn herstel, twee weken lang geworstel al achter de rug. En een geworstel was het. MetLees Verder

Het was een complete invasie hier in huize Dylan. Kraamhulpen, verloskundigen, de GGD en een heuse lactatiekundige belden de afgelopen anderhalve week aan. Sinds vanmiddag zijn ze allemaal pleite. Ik heb er best vertrouwen in dat we het kunnen rooien met z’n drietjes, maar wat een grote leegte laten zeLees Verder

Zoals Dylan zijn dagelijkse mijlpalen heeft, zo heb ik ze ook. Elke dag gaat het een stukje beter. Zo heb ik vannacht zonder pijn weer op mijn zij kunnen slapen, had ik me in een mooi jurkje gehesen voor de visite die ik op de bank ontving (eerder ontving ikLees Verder

Het was een rare laatste zwangerschapsweek. De hoge bloeddruk was iets om in de gaten te houden vond ’t ziekenhuis. Dus toen ik met 37 weken en 1 dag me zwaar belabberd voelde en aanhoudende hoofdpijn had, belde ik ze. Hup, taxi in, aan het CTG en afwachten maar. IkLees Verder

Joehoe, daar zijn we weer! Aukje was een tijdje weg, maar is er weer helemaal hoor. En ze is niet alleen. May we introduce to you: Dylan Anne Kooistra, onze zoon! Dylan werd 28 december 2009 geboren om kwart over twaalf ’s nachts. Hij maakte zijn komst duidelijk door Aukje’sLees Verder

37 weken Lief en ik gromden in alle vroegte naar elkaar. Er was een spoedafspraak gemaakt in het ziekenhuis voor ons, en de taxi bracht ons over besneeuwde wegen en een drukke A10 erheen. We waren te vroeg, het restaurant was nog dicht, en we gromden nog maar eens. DeLees Verder

En het tweede deel van de eindejaarslijstjesgalore. Wat vond de redactie het meest inspirerend het afgelopen jaar? Wat bewoog ons? Deel 1 hier, deel 2 hieronder. En dan Aukje: 1. Revolutionary RoadWie houdt van emotionele actie komt bij Revolutionary Road volledig aan zijn trekken. Een film vol monologen, problemen en emoties. De hoofdpersonen, gespeeldLees Verder

36 weken en 1 dag Als ik naar andere zwangeren kijk, dan vind ik dat ik van geluk mag spreken met mijn zwangerschap. Geen last van mijn rug of bekkeninstabiliteit, geen misselijkheid en maagzuurklachten, en maar een paar keer kramp in mijn been gehad. Geen pukkeltjes op mijn gezicht, nietLees Verder

Een doorsnee dag was Gister niet. Maar doorsnee zijn de dagen allang niet meer. Poes H., de lieve en trouwe metgezel van lief van de afgelopen zeven jaar, kreeg een nieuw thuis. In Haarlem, bij een ontzettend aardig gezin mét tuin. Waar poes H. in ons huis (nu al) teLees Verder