September 2003 kwam Pixel in mijn leven. Een zwart, klein en aanhankelijk poesje. Ze werd grote vriendjes met mijn andere kat Scooszi en ik werd haar rots in de branding. ’s Nachts nestelde ze zich tegen mij of Scooszi aan en voelde zich veilig. Die veiligheid werd haar ontnomen toenLees Verder

Een doorsnee dag was Gister niet. Maar doorsnee zijn de dagen allang niet meer. Poes H., de lieve en trouwe metgezel van lief van de afgelopen zeven jaar, kreeg een nieuw thuis. In Haarlem, bij een ontzettend aardig gezin mét tuin. Waar poes H. in ons huis (nu al) teLees Verder

Begin augustus sloeg ik aan het behangen en hield daarna mijn hart vast, aangezien Pixel er een pootje van heeft om behang aan gort te krabben. Maar het ging goed. Daarna ging het ook nog goed. En toen kon ik opgelucht ademhalen. Op de één of andere manier was Pixel,Lees Verder

Omdat het op dit moment tamelijk druk is met het lezen van maar liefst vijf recensie-exemplaren, hier een foto van die andere rakker, Pixel. Van jarenlang de dikste in huis tot de dunste. En inmiddels laat ze zich ’s nachts aaien door lief. Dan gaat ze achter mijn kussen liggen,Lees Verder

De reis naar Middelburg ging niet van een leien dakje. Dat had weinig te maken met de NS, maar des te meer met het achterlaten van een zieke Scooszi. De dag voor vertrek liep hij de kattenbak in en uit, plaste kleine plasjes en miauwde onophoudelijk. Gelukkig had ik dezeLees Verder

Ik kleedde me aan, smeerde twee boterhammen, zette thee en ging achter de computer zitten. Ik klikte wat in het rond, poetste mijn tanden en verzamelde de spullen die ik mee wilde nemen. Ik pakte mijn jas van de kapstok, zei Scooszi gedag, gaf hem een aai over zijn koppieLees Verder

Mensen die bij me op bezoek kwamen merkten niets van Pixel’s grillen. Ze hield zich altijd angstvallig schuil achter de boekenkast. Bezoekers snoven hoogstens de geur op die Pixel achterliet. Krolsheid wil namelijk nog wel eens gepaard gaan met onzindelijkheid. Zelf merkte ik van alles aan Pixel. Ze was rusteloos,Lees Verder

Hij springt bij me in bed, kruipt tegen me aan, legt zijn hoofd in mijn nek en begint bijna onhoorbaar te spinnen. Ik vouw mijn armen om hem heen en voel de uiteinden van zijn hoektanden zachtjes in mijn nek prikken. Samen vallen we in slaap. Al snel worden weLees Verder

Vijf jaar geleden had het af moeten zijn. De witte muur in de gang met dat schattige nisje erin. Maar destijds had ik geen idee wat voor kleur ik het moest geven. Ik begon met een paar streken geel, maar borg al snel de verfroller op. Ik was niet tevredenLees Verder

Eén keer heb ik mijn kat Scooszi tijdens oud & nieuw thuis gelaten. Toen ik thuiskwam van een feest, sprintte hij tussen mijn benen door naar zolder en liet zich niet meer zien. Zijn eerste trauma was een feit. De volgende twee oudejaarsdagen verbleef hij op de boerderij bij mijnLees Verder

Witte Walvis schreef op 11 september op haar log: ‘Geheim verlangen van een kattenliefhebber, bij het passeren van bepaalde fietsers: Ik wil ook zo’n mandje aan mijn stuur met een hondje erin!’ Mijn geheime kattenliefhebberverlangen was dat ik ook met een kitten wilde pronken in de wachtkamer van de dierenarts. Het is me vandaag gelukt.Lees Verder

Katten worden altijd ziek in het weekend. De mijne tenminste wel. Pixel had bloed in haar ontlasting. Ik was woensdag naar de dierenarts in het asiel geweest, maar hij dacht niet dat ze wormen had aangezien ze net was ontwormd. Hij kon me niet vertellen wat haar scheelde, wellicht hadLees Verder

Sommige mensen nemen geen blad voor de mond. Ik wil niet zeggen dat ik een hekel aan ze heb, maar op het moment dat ze te ver gaan in hun woorden wel. Omdat Pixel bloed in haar ontlasting had, ging ik vanmorgen met haar naar de dierenarts van het asiel.Lees Verder