Eén keer heb ik mijn kat Scooszi tijdens oud & nieuw thuis gelaten. Toen ik thuiskwam van een feest, sprintte hij tussen mijn benen door naar zolder en liet zich niet meer zien.
Zijn eerste trauma was een feit.
De volgende twee oudejaarsdagen verbleef hij op de boerderij bij mijn ouders, waar hij genoot van een allesoverheersende rust.
Als ik Pixel niet had, was Scooszi weer naar de boerderij gegaan. Maar twee katten vervoeren in de trein is a hell of a job en aangezien ik niet in het bezit ben van een auto, heb ik besloten dat ze in Amsterdam blijven.
Ik heb nu al spijt.
Vannacht werd ik samen met mijn katten het bed uit geknald, vandaag mochten we genieten van een duizendklapper. Ik sprintte naar het raam om te kijken, mijn katten sprintten naar de kleinste hoekjes van de kamer om dekking te zoeken.
En dan te bedenken dat er de komende dagen nog aardig wat knalwerk in het verschiet ligt.
Volgend jaar toch maar eens kijken of ik een auto kan regelen.