September 2003 kwam Pixel in mijn leven. Een zwart, klein en aanhankelijk poesje. Ze werd grote vriendjes met mijn andere kat Scooszi en ik werd haar rots in de branding. ’s Nachts nestelde ze zich tegen mij of Scooszi aan en voelde zich veilig.
Die veiligheid werd haar ontnomen toen Dylan werd geboren. Haar leefruimte werd door zijn komst beperkt; de steile trap naar de benedenverdieping durfde ze niet te nemen waardoor ze boven op een paar vierkante meter leefde. Ik gaf haar niet meer de aandacht die ze zo nodig had en voor vreemden, waar ze mijn lief ook onder schaarde, was ze bang: het heeft jaren geduurd voor ze zich door mijn lief liet aaien en dan nog gebeurde dat alleen in mijn bijzijn.
Lief en ik hadden zijn twee katten al herplaatst. Lastige katten waren dat: de ene agressief, de ander nerveus en bang. We hadden dus best succes met het op kamers laten gaan van onze katten. Maar hoe een nieuw en waardig thuis te vinden voor een extreem schuwe kat als Pixel was een vraag die ik niet kon beantwoorden. Dus belde ik het asiel.
Maar voor ze me konden antwoorden of er plek was, vroeg A. waarom ik Pixel naar het asiel wilde brengen. Na het hele verhaal boden hij en zijn vriendin hun zolder aan. Hoe lastig ik het ook vond om Pixel uit haar vertrouwde omgeving te halen, ik vond ik het de beste oplossing die in de afgelopen dagen voorbij was gekomen. Zeker als je bedenkt dat A. en zijn vriendin een huis vol dieren hebben en een groot dierenhart hebben.
Pixel is vanmiddag gearriveerd in haar nieuwe onderkomen. Haar schuwheid viel ons allen mee: ze liep zelf van haar reismand de wk-tent in. Jaja, gevoel voor voetballen heeft ze wel.
Dag Pixel! Het ga je goed!
*Slikt ook een brokje weg* Chips, moeilijke situatie, maar blij dat het zo is gelukt!
ook hier moest de kat weg, toen ik zwanger was al, want werd ineens extreem allergisch, kon geen medicatie tegenop :'(
wij brachten bobby naar mijn ouders, waar ‘ie nog meer dan 4 heerlijke jaren had =) (toen was ‘ie op, te oud, een vredig einde met mijn lieve papsie aan zijn zij.)
het ga pixel goed!
Goed geregeld Zus.
We wensen A veel plezier met Pixel.
Zus
Ah zielig, hopelijk heeft ze nu niet heel erg het gevoel dat ze in de steek is gelaten en tegen niemand meer kan aanliggen, maar dat komt vast goed.
Toch proef ik het zout van enkele traantjes tussen de regels door. Gelukkig heeft de kat een goed huis. En P. zal je toch nog wel eens zien?
@Maurice: Absoluut, het ligt in de planning om op bezoek te gaan!
Joah, fijn, maar ook een beetje verdrietig…
Mooi voor Pixel, hopelijk heeft ze het naar haar zin 🙂
Mooie foto, die laatste. P. heeft het vast naar haar zin. Fijn dat je een goed huis voor haar hebt kunnen vinden.