Vier jaar geleden was ik bij een concert van een Turkse zangeres in de Melkweg. Ik kende haar niet, maar de flyer voorspelde veel goeds, dus leek het me de moeite waard om een kijkje nemen. De zangeres tradt op in het kader van het Amsterdam Roots Festival, een wereldmuziekfestival dat deze maand wederom in Amsterdam gehouden wordt.
Er waren veel Turken op het concert afgekomen. Het publiek leek de zangeres te kennen en zij sprak de luisteraars toe in het Turks, zodat ik me al snel een buitenstaander voelde. Maar het concert was er één uit duizenden. Het is me al die jaren bijgebleven, want wat een indruk maakte die vrouw op mij. Haar fenomenale stem hield me het hele concert lang volledig in zijn macht.
Toen ik eind mei naar het songfestival keek zag ik dat ene Sertab Erener uit Turkije het festival won. Ik vond haar performance echter slecht en haar zang verre van overtuigend. Verontwaardigd vertelde ik aan iedereen die het wilde horen dat ik ooit naar een concert was geweest in de Melkweg van een Turkse zangeres die véél beter zong.
Maar toen ik de opnames van Sertab in Top of the Pops zag, begon er iets te dagen. Ik pakte mijn map met bewaarde flyers en bladerde terug in de tijd. En daar, op de flyer uit 1999, stond een foto van die Turkse zangeres die ik zo goed vond. Het was een mooie vrouw met lang golvend haar dat ze los droeg.
Ik twijfelde nog, maar het onderschrift was duidelijk genoeg:
‘Sertab Erener’.
Ik vind nog wel dat ze vier jaar geleden veel en veel beter zong.