Als A-ukje (bijnaam eerlijk gejat van T.) weigerde ik alle voedsel behalve wortels en appelmoes. Toen ik geel uitsloeg was er even paniek. Amper een jaar oud kreeg ik een bloed- en leverfunctiesonderzoek, maar er was niets aan de hand. Even later werd geconstateerd dat de gele kleur veroorzaakt werd door de hoeveelheid wortels die ik naar binnen werkte.
Als Aukje werd getracht me melk te leren drinken. Melk is goed voor elk, dus ook voor Aukje, maar het ging er niet in. Ik gruwelde van melk.
Als Auk lust ik dingen die ik vroeger weigerde, zoals spinazie, witlof en nog meer van dat soort eng gezonde groenten. Melk bleef echter staan op de verboden lijst, net als koffie. Dat u ’s ochtends een bakje koffie neemt om wakker te worden is niet aan mij besteed. Nu heb ik alle variaties geprobeerd om me tussen het koffiedrinkende volk te kunnen scharen: zwart, een wolkje melk, veel melk, geen suiker, twee klontjes suiker, maar ik blijf bij mijn standpunt. Koffie is vies. Koffie is bah. Koffie is yegh. Koffie ligt bovendien zwaar op mijn maag en bevat rare ingrediënten. Cafeïne enzo. Zelfs zoenen met iemand die net koffie heeft gedronken is vies. Ik weiger dat pertinent. Afijn, u snapt mijn punt. Ik behoor dus niet tot de Nederlanders die gemiddeld 160 liter per jaar zwart goud naar binnen slurpen. Ik zing niet luidkeels mee met V.O.F. de Kunst. Want ik drink thee. Groene thee met een smaakje. Ik ben een theemuts.
Ik voel een carnavalskraker opkomen.