Hij nam een trekje van zijn net opgestoken sigaret, hield zijn hoofd schuin achterover en blies de rook richting het plafond .
“Ik wilde ruimte,” zei hij toen.
Ruimte. Dat woord had ik vaker gehoord. Ik had er een hekel aan.
“Wat willen mannen toch met ruimte, erin dansen ofzo?” hoorde ik in gedachten Jenny tekeer gaan tegen haar vriend in een aflevering van Cold Feet.
Maar de man naast me nam de tijd om uit te leggen waarom hij behoefte had aan ruimte. Ik luisterde aandachtig. Nog nooit had een man het zo rustig en goed kunnen uitleggen.
Hij vertelde zijn eigen verhaal, maar het had de mijne kunnen zijn. Zonder dat hij het besefte, openden zijn woorden mijn ogen.
Natuurlijk wist ik waarom mannen ruimte wilden, maar nog nooit had een man het zo goed kunnen beargumenteren.
Hij drukte zijn sigaret uit. “Die ruimte wil ik nooit meer kwijt,” zei hij toen.
En ik begreep hem.