We hadden de taken eerlijk verdeeld. Hij zou de treinreis boeken, ik het hotel. Zo gezegd zo gedaan. Hij ontving al snel via internet een ontvangstbevestiging die hij naar mij doorstuurde. Ha fijn, nu kon ik tenminste alle gegevens controleren. Ik liep elk cijfertje en lettertje zorgvuldig na en concludeerde aan het eind van de e-mail dat het allemaal goed was gegaan. Ik was onder de indruk van mijn reispartner. Een man blijft tenslotte een man. Hij had in ieder geval door deze strakke actie mijn vooroordelen over het fenomeen man al hevig laten wankelen.
Ik boekte het hotel telefonisch bij een reisorganisatie en kreeg de papieren een paar dagen later per post thuisgestuurd. Ik maakte de envelop niet meteen open, ik was ervan overtuigd dat het allemaal goed was geregeld. Ik had tenslotte zelf geboekt.
Een dag later besloot ik de envelop toch open te maken. “Controleer uw gegevens,” las ik in een begeleidend schrijven. Pfff. Nou goed dan, ik ben tenslotte ook niet de beroerdste. Onderuitgezakt op mijn stoel keek ik enigszins afwezig naar de data op de factuur. Toen fronste ik mijn wenkbrauwen, ging rechtop zitten, keek nog eens goed, stond op, liep naar de telefoon en toetste het nummer van de reisorganisatie in.
“Goedemorgen, u spreekt met Aukje, ik heb een hotel bij jullie geboekt maar ik heb de verkeerde data doorgegeven. Kan ik dat nog veranderen?” En terwijl ik die zin uitsprak hoorde ik een honende schaterlach van mijn reispartner door mijn hoofd galmen.