Een paar jaar geleden kwam ik een man tegen die verkondigde geen onzekerheid te kennen.
Ik geloofde hem niet. Ik kon me niet voorstellen dat er mensen op aarde rondliepen die niet onzeker waren over zichzelf of de dingen die ze ondernamen.
Hij vertelde dat hij niet onzeker was als hij een toespraak voor honderden mensen hield, dat hij niet onzeker was over zijn lichaam of de kleren die hij droeg of over de woorden die hij sprak.
Ik bestudeerde hem terwijl hij tegenover me zat. Zijn wangen waren rood gekleurd, maar het was zijn eigen gezonde blos. Er was niets aan hem dat een eventuele onopgemerkte onzekerheid kon onthullen.
Gister kwam ik een vrouw tegen die verkondigde onzekerheid te kennen.
Ze had een vlotte babbel waardoor mensen niet geloofden dat juist zij onzeker was. Waarom babbelde ze er anders lustig op los?
Ik bestudeerde haar terwijl ze tegenover me zat. Haar houding en haar snelle en onhandige lichaamsbewegingen verraadden haar onzekerheid.
Maar ze vertelde me dat ze ook zekerheid kende. Ze had het gevonden in de dingen die ze graag wilde doen, al was ze er in het verleden nog zo onzeker over geweest.
Twee verschillende mensen met twee verschillende houdingen. Maar was het meisje geen rijker persoon omdat ze zekerheid én onzekerheid kende?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *