Van Frankrijk ging ik naar Friesland. Ik zei gedag tegen het Prinsesje in Parijs, kleedde me om en verscheen als Boerenhulp op de Boerderij van mijn ouders. Ze kwamen handen tekort in de schuur waar schapen en lammetjes alle aandacht opeisten. Vliezen braken, bloed vloeide, er werd gemekkerd en geblaat, schapen werden gevloerd en opgerekt, er werd met water en kuil en biks heen en weer gesjouwd, hokken werden verschoond en lammetjes kregen de fles als ze ondervoed dreigden te raken. In de schuur werd gewerkt. Hard gewerkt.
Op het moment dat ik een gevloerd schaap belemmerde om op te staan en mijn vader zijn best deed om een lammetje eruit te halen, werd ik gebeld op mijn mobiel. Ik nam tegen beter weten in het telefoontje aan. “Nog gefeliciteerd met je verjaardag!” hoorde ik iemand aan de andere kant van de lijn zeggen. “Dank je wel,” antwoordde ik, “leuk dat je belt, maar eh, ik zit net bovenop een schaap, zal ik je straks terugbellen?”
Hm. Die zin moest ik op verzoek van de andere kant van de lijn nader verklaren. Gelukkig begreep hij het. “Maar vind je het na al die jaren dan nog steeds leuk om bij de geboorte van een lammetje te zijn?” Zijn vraag verraste me. Ik had er nog nooit bij stilgestaan, maar riep meteen dat de geboorte van een lammetje nooit en te nimmer verveelde. En om hem en wellicht u van dit feit te overtuigen volgt hier een korte fotoreportage van de geboorte van een schattig klein lammeke:
foto 1: klik – nadat het schaap is opgerekt (auw) wordt het lam er aan de pootjes uitgetrokken
foto 2: klik – het tongetje hangt eruit en het gehele koppie zit nog in het vlies
foto 3: klik – het vlies is handmatig verwijderd en voorzichtig wordt er verder getrokken
foto 4: klik – et hopla, een lammetje is geboren
Mocht u niet vertederd zijn door dit bloederige en pijnlijke tafereel of bent u tijdens het bekijken van de foto’s flauwgevallen, geen paniek. U houdt vast van andere beesten. Of dingen. Ofzo.