Met mijn voeten tegen de brandende kachel lig ik slaperig naar de televisie te kijken. Ik heb het koud en voel me rozig. Het mooie weer bracht me gister al fietsend naar IJburg, de nieuwe toekomst van Amsterdam. IJburg is van plan een moderne wijk te worden, gebouwd op een aantal eilanden in het IJmeer. Alle soorten woningen worden er gebouwd, van sociale huurwoningen tot eigen gebouwde en bedachte huizen die een miljoen of meer waard zijn. De laatste keer dat ik op IJburg was, kwam ik niet verder dan het bezoekerscentrum en het café-restaurant dat altijd druk bezocht wordt. Nu waren de eerste bewoners gearriveerd en kon ik eindelijk over de magische Enneüs Heermabrug fietsen. Ik waande me voor een klein moment in een futuristische wereld. Ik fietste IJburg binnen en zag een grote puinhoop. De eerste huizen waren nu klaar, maar velen moeten nog gebouwd worden. Het zal jaren duren voordat dit project gerealiseerd is. De mensen die er al wonen, hebben prachtige optrekjes van een immense omvang. Een prachtig huis is natuurlijk één ding, maar andere belangrijke dingen ontbreken. Zoals een normale weg, een supermarkt en buren. En elk weekend is hun paleisje een bezienswaardigheid voor alle toekomstige bewoners en andere geïnteresseerden, die naarstig een blik naar binnen proberen te werpen. De pioniers van IJburg zijn de proefkonijnen en moeten nog veel incasseren. Zo is de bouw van voorzieningen uitgesteld vanwege de slechtlopende verkoop van huizen. De bewoners zullen dus voorlopig hun boodschappen elders moeten doen. En de hele dag in een bouwput doorbrengen met ratelende machines zal ook geen pretje zijn. Maar als je een eerste bewoner van IJburg bent, dan bén je iets. Dan ben je een pionier, een rijke welteverstaan. Dan woon je op een van de ‘most wanted’ plekjes van Amsterdam.
Na de rit door de puinhopen van IJburg fietste ik naar het café-restaurant bij het bezoekerscentrum. Ik bestelde iets te drinken en ging buiten op het terras in de zon zitten. Toen ik eens rustig om me heen keek, zag ik alleen maar stelletjes met kleine kinderen. De kleine kinderen speelden met elkaar in het zand, terwijl de ouders de plattegrond van IJburg eens goed bekeken en hun perceel in gedachten aanwezen.
Even verderop werd een foto gemaakt van een grote familie, of misschien waren het vrienden, allemaal met kinderen in de leeftijd van 0 tot 8. Met op de achtergrond de realisatie van IJburg. Zij zagen eruit alsof ze met z’n allen hadden afgesproken om in IJburg te gaan wonen, het liefst naast elkaar. Nu werd hun initiatief en de eerste stappen van de bouw vereeuwigd op een foto. Misschien zou deze foto later in hun huis hangen, in de hal.
Ik heb me ook ingeschreven voor een huis op IJburg. Maar ik denk niet dat ik enige kans maak op een plek. Maar af en toe door IJburg fietsen en dromen van een huisje aan het water blijft leuk. Ik denk dat ik dat nog jaren zal gaan doen. En wie weet, misschien heb ik over een flink aantal jaar mijn eigen plekje op IJburg. Het zal niet aan het water zijn, maar wel dichtbij. Ik zou er in ieder geval erg tevreden mee zijn.
De Enneüs Heermabrug gezien vanaf het bezoekerscentrum IJburg.