Acht vrouwen bij elkaar. Sommige ken ik. De één goed, de ander van gezicht, sommige heb ik nog nooit gezien. Gaandeweg de dag die we samen doorbrengen komen de bijzondere verhalen boven tafel. Het is duidelijk dat de meeste littekens van het leven hebben opgelopen. Littekens die ze koesteren.

Ik steek er een beetje bij af, met mijn krassen. Kan niets anders uitbrengen dan ‘heftig’ en ‘jemig’.

Ik heb niet zo’n verhaal. Daar moet ik natuurlijk hartstikke blij mee zijn. Maar tegelijkertijd voelt het alsof er een bom op springen staat. De vraag is alleen: wanneer gaat ‘ie af? Wanneer valt de klap bij mij?

7 reacties

  1. Ik vind dat best herkenbaar wat je schrijft. Al hebben wij al best wat littekens opgelopen, we varen over het algemeen vrij soepeltjes door het leven. Elk jaar met oud & nieuw denk ik: wat gaat het jaar ons brengen? Het kan toch niet dat het ook dit jaar weer allemaal goed blijft gaan?

  2. Die klap hoeft gelukkig niet te vallen! Ik ken zo veel leeftijdsgenoten die zonder veel tegenslag door het leven gaan. Ellende en geluk worden niet op een goudschaaltje afgewogen. Wel jammer eigenlijk maar ook weer niet.

  3. ow zooo herkenbaar. dat je gewoon eng wordt van andermans ellende, want idd, wanneer staat het jou te wachten?
    dankbaar zijn voor het leven wat je tot nu toe hebt geleid en er proberen te zijn voor hen die minder geluk hadden en hebben, meer kun je niet doen.

  4. Wat voor de een een krasje is, kan voor de ander een heftig litteken zijn. We hebben allemaal ons kruisje. En. Maar. Waarom zou er bij jou een bom op springen staan? Een ding staat voor mij als een paal boven water, hoe heftig of minder-heftig het ook mag zijn wat je meemaakt, een slechter mens kun je er nooit van worden.

  5. Dat laatste wat Sandra opmerkt is zeker waar. Bij alle ellende die me zo op mijn levenspad overkwam dacht ik achteraf wel: het was kl*te maar ik heb er van geleerd.

  6. Hier geldt dus de typisch oubollige spreuk: “Men lijdt het meest door het lijden dat men vreest!”
    Nooit bij stilstaan, dus en gewoon vrolijk verder leven. 😉

  7. Schaar me compleet achter Irene, bang zijn voor iets wat wellicht nooit zal gebeuren is echt zonde, waarom zou je dat doen.

    @Sandra: over geen slecht mens worden, dat zal voor Aukje waarschijnlijk opgaan maar is voor vele anderen verre van de waarheid. Dagelijks krijgen mensen kortsluiting en doen extreme dingen. Bij de meesten daarvan is dat niet uit de lucht komen vallen.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *