Voor alles is een eerste keer in het leven. En ik hoef u niet te vertellen dat voor de één de eerste keer later komt dan voor de ander. Dat geldt ook voor het eten van tapas. Voor mij kwam de eerste keer geloof ik wel erg laat. Mijn eerste kennismaking met tapas was namelijk gister. Ik had wel eerder op het punt gestaan tapas te eten. Maar vriendin V. vond de prijzen van het restaurant waar we toevalligerwijs langsliepen te duur zodat we onze honger elders stilden. Ik vond het niet erg. De boerenwijsheid ‘wat de boer niet kent dat eet hij niet’ gaat nog vaak voor mij op. Ook niet echt raar als u bedenkt dat ik een boerendochter ben.
Maar goed. Gister dus. Eerste keer tapas. Aangezien ik niet de enige was in het gezelschap die nog nooit tapas had gegeten, lieten we de tapas samenstellen door het huis om zo een indruk te krijgen van de verschillende gerechten. En kreeg ik vorige week in een ander restaurant nog een doggybag mee naar huis omdat ik het grote bord met pasta niet op kon, nu kon ik naar eigen believen mijn maag vullen. Welk een uitkomst! Welk een heerlijkheid om van deze geneugte des levens te mogen proeven! Hm. De tapas mag me dan in de bol zijn geslagen, feit blijft wel dat het voor de snel gevulde maag van Auk een uitkomst is. En zoals met alle goede dingen in het leven rijst meteen de vraag: “Waarom heb ik dit eigenlijk nooit eerder gedaan?”