Glazen speelgoed is breekbaar. Net als Laura. Ze loopt mank en is zo verlegen dat ze moet overgeven in spannende situaties. Laura is één keer verliefd geweest in haar leven. Op Jim, een populaire jongen die bij haar in de klas zat. Nu houdt ze zich alleen bezig met haar verzameling glazen speelgoed. Ze speelt ermee, praat met ze en zet ze te pronk. De platen die haar vader na zijn vertrek achterliet draait ze grijs.
Laura creëert haar eigen wereld en slooft zich uit voor haar moeder, die niets liever wil dan Laura aan de man te brengen. Haar broer is opstandig, maar luistert naar zijn moeder wanneer zij hem vraagt een collega uit te nodigen als potentiële kandidaat voor Laura. Een moment van geluk voor Laura, maar uiteindelijk een fiasco voor iedereen.
Wie is er bang voor Virginia Woolf (met toppers als Will van Kralingen en Tjitske Reidinga) is een toneelstuk waarvan ik diep onder de indruk was. Het stuk staat met stip op nummer één in mijn bezochte-voorstellingen-lijst. Gister voegde ik nummer twee toe. Glazen speelgoed. Een boeiend en indrukwekkend stuk met knap acteerwerk en een treffend decor. Misschien lag het aan mijn stemming dat het stuk hard bij me binnenkwam. Feit is dat het een allergeweldigst mooie voorstelling is. Met een staande ovatie en een traan na afloop.