Ik voel me heerlijk in jouw bijzijn. Je aanwezigheid voelt zo vertrouwd dat er een leegte ontstaat als je weggaat. Er zou geen weggaan mogen bestaan. Of afspraken en verplichtingen. Niet nu ik alle tijd van de wereld met jou wil doorbrengen.
Als ik buiten ben zoek ik in de menigte naar jou. Soms denk ik je te herkennen, maar kom altijd bedrogen uit. Mijn hart vertroebelt mijn waarneming.
Thuis luister ik naar Eva Cassidy en dein verzonken in gedachten mee op het ritme van haar gitaar. Haar stem is warm, puur, bijzonder, mooi en levendig en raakt me. Ik laat me door haar meevoeren naar een land ergens voorbij de regenboog, waar ik al zwevend op een roze wolk besef dat jij bent zoals haar stem is. Maar ook zoveel meer. En ik glimlach als Eva zingt: “The dreams that you dare to dream, really do come true.”
“Somewhere over the rainbow
Way up high
There’s a land that I heard of
Once in a lullaby
Somewhere over the rainbow
Skies are blue
And the dreams that you dare to dream
Really do come true”