Ik ben niet zo goed in het ontvangen van cadeau’s op andere dagen dan mijn verjaardag. Ik vind het in eerste instantie helemaal niet nodig en in tweede instantie ontvang ik vaak dingen die ik helemaal niet leuk of lekker vind.
Zoals wijn.
Daarom vroeg ik me af of ik mijn eter van gister op de hoogte moest brengen van het feit dat ik geen wijn drink.
Ik deed het niet.
Stel je voor dat hij helemaal niets mee wilde nemen, dan zou hij zich misschien verplicht voelen. En als hij wijn zou meebrengen, kon ik misschien alleen hém een glaasje aanbieden en mezelf overslaan ‘omdat ik nog hoofdpijn had van de drank van gister’.
Spannend was het dan ook toen mijn eter voor de deur stond.
Hij had een rugzak bij zich. En al binnen een minuut toverde hij er twee cadeau’s uit.
Hij overhandigde me een fles die verdacht veel leek op een wijnfles. Op het etiket prijkte de naam ‘Vondel’. De aard van het tweede cadeau bleef verborgen door het inpakpapier.
Hoewel de fles me sterk deed denken aan een wijnfles, moest ik toegeven dat deze er mooier en anders uitzag.
Mijn eter stelde me gerust door te vertellen dat er geen wijn maar bier in de fles zat.
Aha!
Helaas had ik écht hoofdpijn van de drank die ik de avond ervoor had genuttigd, zodat ik de fles onaangebroken op tafel liet staan. Maar in verband met gisting was dat nog beter ook.
Prachtig cadeau. Zonder moeite geaccepteerd.
Ik pakte het tweede cadeau, verwijderde het inpakpapier en opende de deksel van het doosje dat tevoorschijn was gekomen.
Bij het zien van de inhoud slaakte ik een kleine kreet. Gekleurde, glanzende en overheerlijk uitziende bonbons lagen zomaar binnen handbereik.
Eigenlijk was het helemaal niet zo moeilijk om cadeau’s te accepteren.
Sterker nog, ik vond het zelfs leuk.
Met dank aan mijn eter ga ik binnenkort kennismaken met Vondel.
Ik ben benieuwd.