We fietsen op zijn oranje fiets door de stad. Hij doet het werk, ik zit achterop en moedig hem spottend aan als we dreigen te stranden op een brug. De tocht duurt lang zodat ik kramp krijg in mijn benen. Opgelucht stap ik af als we thuis zijn en val uitgeput op het bed neer. Even mijn benen wat rust gunnen. Maar we krijgen zin. Zin in elkaar. Terwijl ik op mijn buik lig verdwijnen de kledingstukken één voor één van mijn lichaam. Het is maar goed dat ik die ochtend mijn mooiste string heb aangedaan. Ik geniet van zijn handen en mond, maar hoor dan plots gegrinnik op de achtergrond. Gegrinnik? Ik til mijn hoofd iets op, kijk met moeite achterom en zie meneer heel hard zijn best doen om niet in een lachstuip te schieten. Maar op het moment dat hij mijn gezicht ziet barst hij uit in een onbedaarlijk gelach. Ik produceer een niet-begrijpelijke blik en voel mijn opwindingsmeter tot het vriespunt dalen. “Wát?!” roep ik uit. “Je billen,” zegt hij en wijst ernaar terwijl hij met de andere hand voor zijn mond zijn lach smoort. Ik kijk naar mijn billen maar zie niks afwijkends. “Wát dan?!” roep ik nog harder. Zijn pretoogjes kijken me aan. “De pakkiedrager staat gedrukt in je billen!” Hij kan zijn lach niet meer inhouden en ligt te schuddebuiken op het bed. Hmpf. Een volgende keer toch maar even wachten met sexy zijn als ik net op een pakkiedrager heb gezeten.