Vroeger wilde ik de wereld ontdekken. En dan niet omdat ik nou zo geïnteresseerd was in andere landen, nee, ik wilde zelfstandiger worden. Mensen die hadden gereisd verkondigden altijd dat ze zoveel hadden geleerd en dat ze zo zelfstandig waren geworden. Dat wilde ik ook. Mensen raadden het me zelfs aan.
Het lastige van reizen is dat je niet kan vergelijken of je er inderdaad sterker van bent geworden. Ik heb geen kloonAukje die ik thuis kan laten zodat zij als vergelijkingsmateriaal kan dienen.
Daarbij komt dat ik reizen niet leuk vind. En als ik eenmaal wat centjes bij elkaar heb gespaard, val ik toch weer voor één of ander duur apparaat in plaats van verder te sparen voor een ticket naar Nieuw-Zeeland.
Ik heb het geprobeerd door twee maanden als kamermeisje op een cruiseschip te werken. We vaarden over de Donau, van Zuid-Duitsland naar Budapest. Prachtig was het, gezellig ook, maar het werk was zwaar en vooral vies. Ik weet nu wat mensen allemaal op de wc kunnen doen en ik kan niet zeggen dat ik blij met deze kennis.
Na twee maanden ging ik naar huis. Met een extra dosis zelfstandigheid in mijn koffer. Denk ik.
Toen ik daarna in Amsterdam kwam wonen voor mijn stage, zat ik vaak op vrijdagavond te borrelen met mijn collega’s.
Ik sprak bovenstaande woorden.
“Je komt toch uit Friesland?'” vroeg een collega me toen.
Ik knikte bevestigend.
“En je wilt zelfstandiger worden door te reizen? Maar je woont toch al in Amsterdam?”
De beste jongen had gelijk. Amsterdam was al ver genoeg voor een meiske van het platteland. En als ik zie hoe ik hier binnenkwam en hoe ik nu ben dan kan ik met zekerheid zeggen dat ik ben gegroeid.
Maar of ik hier zelfstandiger ben geworden dan wanneer ik in Leeuwarden was blijven wonen?
Ik heb geen idee.
Wie het weet mag het zeggen.