Ik herinner me het witte colletje nog. Een col met wat extra stof dat over de schouders viel. Ik droeg het als ik last had van een stijve nek, dat overigens regelmatig voorkwam. Alleen herinner ik me de pijn niet. En daarmee lijkt de pijn die ik nu voel tien keer heviger te zijn dan vroeger. Want ja, ik heb een stijve nek. Het klinkt zo simpel, een nek die stijf is. Niks aan de hand toch? Maar poe, wat kan dat vervelend en pijnlijk zijn!
En natuurlijk heb ik het aan mezelf te danken. Playstation. God of War. Verslaving. Gelukkig schijnt een stijve nek met twee dagen over te zijn. Dus stink ik naar Tiger Balsem, draag een sjaal, probeer in beweging te blijven en sta regelmatig onder de douche in de hoop dat het snel weer over is!
Ondertussen schreef ik wel een recensie van het boek ‘Boerin.’ op Eeuwig Weekend. Deadlines zijn deadlines!