Rook. Kreten.
Geschreeuw. Gejuich.
Doelpunt!
Als er belangrijke voetbalwedstrijden op televisie zijn dan zit het huis van mijn onderbuurman vol met voetbalfans. Er wordt stevig gerookt en hard geschreeuwd en beide dingen bereiken mij makkelijk door de dunne muren. Toen ik gister moe thuiskwam en meteen in bed verdween, snoof ik alleen maar hun rooklucht op en luisterde naar hun kreten.
“Kom op!”
“Jajajajajajaja!!”
“Ooohhhh, neee!”
“Penalty, dat is een penalty!!”
Er is een tijd geweest dat ik ook naar voetbal keek met een zak chips. Dat kreten ook mijn mond verlieten. En ik een ‘high-five’ deed als er een doelpunt viel. Maar dat is verleden tijd. Voetbal interesseert me niet meer. Maar als er daarentegen tennis, schaatsen, turnen of darts op tv is, dan verander ik in een fanatieke fan en is het televisiescherm het enige wat nog bestaat. Dagen lang leef ik alleen maar voor de televisie en als ik weg moet terwijl de wedstrijd aan de gang is of nog moet beginnen dan baal ik stevig.
Dus liet ik die kerels beneden schreeuwen en roken. Ik probeerde me er niet aan te storen en hoopte maar dat ze na de wedstrijd geen stevige rockmuziek zouden opzetten zoals de vorige keer. Toen ik eindelijk in slaap viel, had ik nog geen harde muziek gehoord. Ik hoop dat ze de volgende keer bij iemand anders hun fanatisme laten blijken. Zodat ik lekker rustig kan slapen.