De laatste keer dat ik fulltime werkte was zes jaar geleden. Van maandag t/m vrijdag zat ik van negen tot zes op het werk. Dat ging prima. Daarna kreeg ik een parttime baan. Ik koos niet bewust voor parttime werken, maar rolde erin omdat het voorhanden was.
Ik werk nog steeds parttime, maar de laatste tijd is het op mijn werk zo druk dat ik heb aangeboden om de komende weken vijf dagen te gaan werken. “Pas je wel op dat het niet teveel voor je wordt?” waarschuwde mijn collega me nog. “Ja hoor,” zei ik lichtelijk geïrriteerd. Vijf dagen per week werken, pfff, dat zou geen probleem zijn.
Maar natuurlijk viel het tegen. Niet alleen vanwege de drukte op het werk, maar ook vanwege die paar nachten waarop ik doorhaalde en geen kans zag om bij te slapen.
Nu heb ik het geluk dat er vandaag niets op het programma staat. He-le-maal niets. Vandaag slaap ik uit, koop ik een krantje dat ik op mijn gemak ga lezen, surf een beetje, doe de afwas (er moet toch ergens een nadeel aan deze dag zitten), vertroetel mijn katten, luister naar ambient, blijf de hele dag in pyjama rondlopen (behalve als ik de krant koop), schrap het woord ‘moeten’ uit mijn woordenboek en kijk uit naar de weken waarin ik weer gewoon vier dagen werk. Oh ja, en stiekem geniet ik nog eens extra van mijn 29-zijn. Tenslotte duurt het niet lang meer voordat ik de 30 bereik. Bah. Ik voel me oud.