Vandaag heet ik Sherlock

Vanavond heb ik aangifte gedaan bij de politie. Ik had verwacht dat het minstens een uur zou duren, maar het ging zo snel dat ik na een kwartier alweer buiten stond met een mooie “Tot uw dienst-map”. Helaas lag er geen briefje van de ‘getuige’ toen ik thuis kwam. Ik vraag me af of hij de naam van de dader wel wil verlinken. Als ik hem morgenavond zie, stap ik om hem af! Al ben ik wel een beetje bang dat door deze actie er nog meer ramen zullen sneuvelen. Met die harde wind is zo’n gat in het raam wel eng. Ik ben bang dat het glas naar beneden zal vallen op (of in) het hoofd van een nietsvermoedende voorbijganger. Ik ga er maar niet aan denken!

Ach, het verhaal krijgt nog een staartje. Een flinke, hoop ik! Ik heb toch de stoute schoenen aangetrokken en ben naar de bewuste marktkraam gegaan. Daar heb ik gevraagd of zij het voorval hebben gezien. Helaas niet, maar ze kennen de jongen die het allemaal wél gezien heeft. Aan hem gaan ze vragen of hij zijn telefoonnummer door mijn brievenbus wil gooien, zodat ik hem kan bellen. Hopelijk wil hij prijsgeven wie de dader is! Dan moet ik nog maar afwachten of het iemand van de markt is en of ik een telefoonnummer kan krijgen van de dader. Vanavond ga ik in ieder geval aangifte doen. Als ik de dader niet te pakken krijg, schiet ik niets op met de aangifte, maar voor de zekerheid doe ik het toch maar. Duimen maar!

Alsof ‘Irreversible’ een vloek over me heeft uitgesproken! Ik krijg niks nakkes nada vergoed voor het ingegooide raam. Mijn huisbaas heeft geen regeling (glasschade valt onder de huurder), dus ik vrees dat ik echt mijn Sherlockcape moet aantrekken om bij de marktjongens na te vragen wie het raam heeft ingegooid. Ik denk eerlijk gezegd niet dat ik daar veel mee opschiet. De dader kan namelijk net zo goed een passant zijn geweest die niets met de markt te maken heeft.

Ik heb inmiddels wel nagevraagd hoe duur het is om een stuk glas te laten zetten. Het kost ongeveer 81,- euro. Daar is mee te leven, maar natuurlijk kan ik het geld wel beter besteden!

Misschien moet ik maar een televisiespotje maken waarin mijn gironummer verschijnt. Ik zie het al voor me: “Steun Aukje in haar strijd tegen de tomatengooier, stort minimaal 2,- euro op gironummer …..”. Kan best, toch?

Vanochtend heb ik gebeld met de stadsdeelraad om te vragen of ik de schade van het kapotte raam vergoed kan krijgen. Dat wordt nog lastig. Via de markttoezichthouder werd ik doorverbonden met de schoonmaakploeg van de markt, maar de voorman zei doodleuk dat hij niet gezien heeft dat er met fruit is gegooid dus Aukje staat met lege handen. Dat vind ik wel erg makkelijk gezegd, ‘ik heb niks gezien’, aangezien de markt erg groot is en een stuk fruit zo gegooid is. De telefoniste van de stadsdeelraad raadde me aan om aangifte te doen bij de politie en vervolgens via mijn eigen verzekering het kapotte raam te laten vergoeden, maar de verzekering vergoedt dit helaas niet.

Na deze telefoontjes die me niets opleverden heb ik maar besloten om mijn Sherlockcape aan te trekken en te vragen aan de marktjongens of zij weten wie het gedaan heeft. Met als waarschijnlijke consequentie dat ik word uitgelachen en tot in lengte van dagen het meisje ben waar een tomaat door het raam vloog. Hm, misschien kan ik beter eerst mijn huisbaas bellen om te vragen of hij niet heel toevallig ooit in een ver verleden een glasverzekering heeft afgesloten.