Ik had een afspraak in de kroeg. Met een onbekende nog wel.
Twee lastige factoren, aangezien ik niet iemand ben die graag alleen in een kroeg zit. Zelfs niet als ik op iemand wacht.
Meestal kom ik bewust vijf minuten later binnen om er zeker van te zijn dat mijn gezelschap er al zit. Maar aangezien ik een goede indruk op mijn afspraak wilde maken kon ik er dit keer niet onderuit.
Ik moest op tijd komen.
Dus trok ik stipt op tijd de deur van de, voor zo’n afspraak, veel te grote kroeg open.
Zoekend liep ik van het ene gedeelte naar het andere gedeelte.
Er was echter niemand die op de foto in mijn mailbox leek.
“What are you looking for?” hoorde ik een stem vragen. Ik draaide me om en zag een vriendelijk ogend en tenger gebouwde barman met een kaal hoofd me vragend aankijken.
Enigszins overrompeld door zijn woorden maar blij vanwege zijn ontferming over mij vertelde ik dat ik iemand zou ontmoeten die ik nog niet eerder had gezien.
“Come with me, we will look for your company.” Hij nam me mee en wees alle mogelijke afspraken aan.
“No, no, but I’m not sure,” zei ik bij iedere persoon die alleen aan een tafeltje zat.
De hulp van de barman was alleraardigst, maar ook met zijn tweeën vonden we niet wat we zochten.
Hij zette me op een stoel bij een lege tafel en haalde een biertje voor me.
Daarna ging hij weer aan het werk en liet me alleen.
Een groepje mannen aan de bar met veel bier binnen handbereik maakte dronken-mannenpraat-opmerkingen. Ik lachte met ze mee terwijl ik de ingang van het café nauwlettend in de gaten hield.
Na vijf minuten ging de deur open. Een gezette oudere man met verwaaid haar stapte naar binnen. Hij keek op zijn horloge en liet toen zijn blik over de cafégangers glijden.
“Hij zal toch niet..! Ik ben toch niet in de maling…?”
Mijn mobiele telefoon ging af.
“Waar zit je?” Het was de stem van de onbekende.
Even later stonden er twee biertjes op tafel.
Dat zag er toch veel gezelliger uit dan één.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *