Er zijn mensen die af en toe of zelfs meerdere keren per dag hun leven laten verduidelijken door tarotkaarten. Ik zal niet beweren dat het klinklare onzin is, maar ik vind het raar om mijn leven in handen van een paar kaarten te leggen. Maar als iemand me aanbiedt om tarotkaarten te leggen dan ben ik stiekem toch benieuwd en zeg ik geen nee.
En zo kwam het dat ik me gister tussen een stapel tarotkaarten bevond en een paar boekjes die me duidelijkheid moesten verschaffen over de kwestie die ik aan de kaarten had voorgelegd. Ik schudde de kaarten terwijl ik me concentreerde op de kwestie. Dat was al moeilijk genoeg, volgens mij speelden er wel tien andere dingen door mijn hoofd waarvan ik niet wilde dat ze meegenomen werden in de verduidelijking van mijn kwestie. De kaarten die ik legde verschaften me inderdaad inzicht in de situatie, maar er werden mij geen dingen verteld die ik zelf nog niet wist.
Het is wel goed om nog eens met de neus op de feiten te worden gedrukt en dingen toch eens anders aan te gaan pakken dan ik nu doe. Alleen ken ik mezelf daarin ook. Ik blijf op het pad dat ik nu heb ingeslagen en ik zal er niet zo snel van afwijken.
Nog een nadeel van het leggen van tarotkaarten is dat ik de uitleg al vrij snel vergeten ben. Daarom had ik een aantal woorden genoteerd op de kleine notitieblaadjes in mijn agenda, maar nu ik het teruglees staan er geen verrassende dingen bij. Volgens de kaarten moet ik me concentreren op mijn zang en is het hoog tijd om iets te gaan doen met mijn eigen nummers. Maar ook dat wist ik al.
En ik weet ook dat ik mijn nummers toch laat liggen. Ooit komt er wel eens een geschikt moment voorbij huppelen waarin ik wel iets ga ondernemen. Dat moment komt vast nog wel eens op mijn pad terecht.
En tarotkaarten leggen is weliswaar een leuke hobby, maar ik besteed mijn tijd toch liever aan andere dingen.