Vandaag zullen er op een aantal logs stukjes verschijnen met hetzelfde onderwerp. Gezien het feit dat ik me ook had opgegeven en het niet vergeten ben, volgt hier mijn stukje over het volgende thema:
‘Waar in je leven heb je spijt van en waarom. Wat in je leven wil je zéker nog een keer doen!?’
Ik sportte vroeger fanatiek. Rond mijn tiende zat ik tegelijkertijd op kaatsen, gymnastiek, klassiek balletles en handbal en dat allemaal in hetzelfde dorp.
Ik zeurde constant aan het hoofd van mijn moeder dat ik meer wilde. Niet meer in de zin van nog een sport erbij, maar ik wilde betere lessen en trainingen volgen. Ik wilde me verder ontwikkelen.
Dus wilde ik niet meer gymnastieken, maar turnen. Ik wilde op spitzen leren dansen tijdens klassiek balletles. Dit was alleen mogelijk als ik in een ander dorp ging trainen.
Met kaatsen werd me altijd verteld dat ik talent had, maar de kaatstrainer wist niet hoe hij mijn talent kon ontwikkelen. Zelf lukte het me niet.
Bij handbal was ik keepster. Vanaf mijn tiende wonnen we bijna elk jaar de competitie in Friesland, totdat ik en mijn ploeggenoten naar de dames overgingen. De trainster van de damesploeg liet me een keuze maken, waar ik ten nadele van mezelf op heb geantwoord.
Mijn moeder had gezien mijn activiteiten haar handen al vol aan me en daarnaast werkte ze, dus ze zag het niet zitten dat ik in een ander dorp ging trainen. Er was geen andere kaatstrainer en geen andere handbalploeg.
Dus heb ik nooit leren turnen en op spitzen leren dansen en kreeg ik op mijn 18e kreeg ik pas een goede kaatstrainster. Jammergenoeg was het toen te laat, al heb ik nog wel veel van haar geleerd.
In het handbaldamesteam waar ik in terecht kwam was al een keepster. Twee keepsters waren teveel volgens de trainster. Dus moest een van ons gaan spelen ipv keepen. Omdat het andere meisje met handbal zou stoppen als ze niet meer kon keepen, gaf ik aan dat ik wilde spelen. Ik heb het een jaar of twee volgehouden, toen vond ik er niets meer aan. Ik stopte met handbal.
Al had ik niet altijd evenveel invloed op bovenstaande gebeurtenissen, ik heb er nog steeds spijt van dat ik niet kan turnen. Ik heb weliswaar met gymnastiek de salto geleerd en op latere leeftijd heb ik op HBO-sport geprobeerd de flikflak te leren, maar dat viel tegen. Ik kijk nog steeds met jaloerse ogen naar meiden die wel kunnen turnen.
Dat ik niet op spitzen heb leren dansen vind ik minder erg, maar ik had het graag gewild. Bij het kaatsen heb ik het gewoon slecht getroffen en met handbal kan ik mezelf wel voor m’n kop slaan dat ik toegegeven heb aan dat andere meisje.
Spijt spijt spijt spijt.
Op de tweede vraag kan ik kort zijn. Wat ik in mijn leven zéker nog een keer wil gaan doen is een cd opnemen met mijn eigen nummers.
Wie weet, misschien komt het er ooit van.