Een tijdje geleden had ik in een winkeltje om de hoek een mooie ring gezien. De ring was groot van vorm, en de zilveren uitstulpsels waren versierd met blauwe steentjes. Op het stukje karton dat boven de bak met ringen lag, stond 5 euro. Dat was niet duur, maar ik had op dat moment helemaal geen geld meer, dus ik liet de ring liggen.
De dagen daarna zat ik te azen op de dag waarop mijn salaris gestort zou worden. De ring bleef maar door mijn hoofd spoken en in gedachten schoof ik de ronde versiering al om mijn vinger.
Gister ging ik nogmaals kijken naar die geweldige, fantastische, mooie ring. Ik had er eindelijk geld voor. Ik liep het winkeltje in, ik was de enige bezoeker. De eigenaar zat buiten op een stoel te genieten van de zon maar stond al snel op om me te woord te kunnen staan. Ik zocht naar de doosjes waar de ringen in zaten.
Maar waar was nou die ene mooie gebleven? Ik paste er een paar, maar ze konden niet tippen aan de ring die ik in gedachten had. De ronde versiering was niet meer geweldig, fantastisch of mooi. Hij was zelfs lelijk!
Teleurgesteld liep ik de winkel uit. Was dit nu waar ik al die dagen naar had uitgekeken? Door al dat wachten had ik een ander beeld gevormd van de ring. Mijn gedachten hadden een loopje met me genomen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *