Voordat ik het zwembad indook ging ik nog even onder de douche staan. De oudere man met zijn vale lubberende zwembroek stond er ook. Maar waar was zijn vale lubberende zwembroek gebleven? Ik gniffelde. De beste man had een nieuwe zwembroek gekocht! Eentje met grijsblauwe streepjes, die niet lubberde en niet vaal was. De goden hadden mijn gebeden verhoord. Of zou de oudere man misschien mijn website lezen? Ik had in ieder geval weer een beter uitzicht.
Nadat ik had gezwommen en was gaan relaxen in het Turks stoombad, stond ik weer onder de douche, dit keer met vijf jongens van een jaar of 12. De badmeester kwam het douchegedeelte binnen met een bal in zijn hand en een boze blik op zijn gezicht. “Wie van jullie heeft deze bal weggeschopt?” vroeg hij dreigend. Ha, nou kon ‘ie lang wachten, dacht ik. Er zou toch niemand zo stom om zichzelf aan te geven? Maar de jongen naast me stak zijn hand op. Dat ging snel!
Ik was verbaasd, maar vond het dapper dat hij zijn hand opstak. Want dan weet je dat je de wind van voren krijgt. De badmeester pakte het gezelschap meesterlijk aan. Hij werd niet woest, maar sprak de jongens ferm toe. De jongen probeerde uit te leggen waarom hij de bal had geschopt, maar dat waren niets meer dan lege smoezen. “Ik had toch al gezegd dat jullie na een uurtje zwemmen vervelend gaan doen,” riep de badmeester. “Als jullie gedrag niet veranderd dan stuur ik jullie eruit en dan zorg ik er persoonlijk voor dat jullie hier niet meer naar binnen mogen.” Dat laatste vond ik een beetje overdreven, maar misschien was het een dreigement om de jongens rustig te krijgen. Er was ook weinig te doen voor ze. In het recreatiegedeelte werden zwemlessen gegeven en in het diepe bad werden alleen maar baantjes getrokken. De badmeester schreeuwde nog even door en ik moest mijn best doen om me niet persoonlijk aangesproken te voelen. Ik stond als enige volwassene naast de jongens. Ik kon me niet aan het geschreeuw onttrekken zonder weg te lopen. Ik kon geen andere kant opkijken of mijn oren dichtknopen. En het deed me teveel aan vroeger denken, toen ik zelf op mijn kop kreeg. Ik wist precies hoe de jongens zich moesten voelen.
Toen de badmeester wegliep, zei één van de jongens kleinerend tegen de dader: “En nu niet meer de bal wegschoppen hè.” Het kleine dadertje zei niets. Hij had alleen maar een rood hoofd. De jongens verlieten de douche. Een paar gingen naar het Turks stoombad. De overgebleven jongens ging naar de bar om snoep te kopen. Ik bleef nog even onder de douche staan om het gevoel van vroeger dat was komen opborrelen van me af te spoelen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *