Mijn moeder vertelde dat haar moeder, mijn beppe, altijd zei: ‘Morgen weer een dag.’
Ik begreep dat niet. Want morgen zou niets veranderen aan vandaag. De zorgen van vandaag, waren er morgen ook.
Tot ik ouder werd en begreep dat het soms wel werkte. En soms ook niet. Maar ik begreep haar. Want vaak genoeg vroeg ik me af waarom ik me zorgen had gemaakt. Bovendien liepen de dingen vaak anders dan ik had gedacht. Zag ik op tegen een vergadering op het werk? Soms was het inderdaad vervelend, maar soms werd deze ook geannuleerd. En de zorgen daarmee ook.
Morgen weer een dag.
Zo is dat, lieve beppe.