Het was maanden geleden dat ik hem was tegengekomen. Dat hij tegen me had gezegd dat ik bijzonder was. En eerlijk gezegd zat ik ook niet te wachten op een nieuwe ontmoeting, want de eerste was mooi en speciaal geweest, dat wilde ik niet teniet doen.

Toch gebeurde dat.

In de pauze van mijn werk liep ik op mijn klompjes naar de supermarkt en irriteerde me aan een naar binnen geschoten steentje. Voor de deur van de supermarkt deed ik snel even mijn klompje uit, haalde het steentje eruit, balanceerde daarbij kundig op één been en zette de klomp weer aan mijn voet.

“Dat is in ieder geval een mooie voet,” hoorde ik iemand naast me zeggen.

Een aantal gedachten schoten door me heen. Ten eerste had ik helemaal geen zin in een compliment van een voetenfetisjist en ten tweede vond ik het niet prettig op zo’n moment op die manier bekeken te worden. Toch glimlachte ik naar degene die het zei en perste er een ‘bedankt’ uit.

Terwijl ik dat bedankje naar die persoon toewierp, draaide ik mijn hoofd naar diegene toe en zag dat hij het was. Hij met wie ik de bijzondere ontmoeting had gehad.

Waar de vorige keer zijn opmerking paste en goed getimed was, was er hier sprake van ordinairiteit. Een te snel gegeven compliment om snel te scoren en zijn ware aard bekend te maken: hij hield van vrouwelijke aandacht en schonk ze kennelijk complimentjes bij de vleet. Want natuurlijk herkende hij me niet van die vorige ontmoeting. Tenminste, ik mag hopen van niet.

Zo snel als ik kon nam ik de voeten benen en vluchtte de supermarkt in. Met de stille wens hem niet meer tegen te komen.

9 reacties

  1. Nou, dat vind ik eigenlijk maar stom van je, hoor! Een hoop aannames, weinig objectiviteit in je waarnemingen. Beetje mutsig wel. 😉

  2. “Ik vind je mooi” zei ze tegen hem, zomaar vanuit het niets. Hij draaide zich om, keek haar aan maar herkende de blik in haar ogen niet. Even later was zijn voordeur bereikt. Terwijl hij de sleutel in het slot stak vormde zich een gedachte; Zij kon maar beter niet blijven slapen.

    Soms is een compliment niets meer dan een compliment.

  3. Misschien had je even aandachtig naar hem moeten kijken en vervolgens moeten zeggen, dat hij vast een muzikant was. Had hij zich misschin nog wel uren lang het hoofd gebroken over hoe je dat aan hem on zien…

  4. Jammer dat het niet bij die ene ontmoeting bleef……nu is de zeepbel doorgeprikt.

  5. Ik ben spoedig 65 jaar. Ik kijk veel naar mooie voeten en ogen. Soms maak ik een kompliment en heb daarbij nog nooit
    een negatieve reaktie gehad. Laatst aan de kassa bij de groenten-supermarkt maakte ik het meisje een kompliment over haar mooie olijfgroene ogen. ¨U hebt héél mooie ogen…¨ ¨U ook !¨ was het rappe antwoord van deze exotische schoonheid
    dat begeleid werd door een gulle lach. Verse groenten en een
    mooi moment. Ik denk dat je bij komplimenten en niet te veel achter moet zoeken (voetenfetisjist en zo).Die man wilde gewoon vriendelijk zijn. Ik denk bovendien dat alle mannen genieten van mooie vrouwenvoeten en andere lichaamsdelen.

  6. Ik aanbid (mooie)vrouwen voeten en benen
    Om te strelen
    Jammer dat zo weinig vrouwen zich zo benauwd opstellen
    Maar het is mooi
    Vrouwen die op hakken lopen zijn helemaal het einde
    Het wind super op
    en als ze moe is van het lopen op die palen masseer ik graag haar vermoeide voeten en benen
    Ook dat geeft mij de nodige opwinding
    Altijd al veel gehad met vrouwen voeten benen kousen en hakken
    Het is geen afwijking maar gewoon heerlijk

  7. Zo zijn de meeste vrouwen gauw gepikeerd op teentjes getrapt
    Verwaand een compliment van een man wordt al direct als een aanslag gezien
    Als man zijn de loop je dan eigenlijk een blauwtje
    Terwijl wat spontaniteit verwacht
    Er is weinig vriendelijkheid meer te verwachten
    dat was vroeger toch een anders maar ja ze hebben een man niet mee zo nodig .
    Uitzonderingen daar gelaten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *