Wekenlang zat ik te twijfelen. Neigde meer naar ‘niet’ dan ‘wel’. Andere zwangeren die ik sprak wisten niet wat ze wilden. Tot vorige week, toen de meesten van mijn cursus de knoop hadden doorgehakt: wel laten vaccineren. Degene die het verst was, had die dag zelfs al een injectie gekregen.
Eigenlijk was het voor mij toen ook zo klaar als een klontje. Ik deed zo mijn best om mezelf en kindje te behoeden voor de griep, dat het het onbezorgd genieten van de zwangerschap in de weg stond. Het risico op complicaties tijdens de griep, met als gevolg beschadiging van het kind, vond ik zwaarder wegen dan de risicovolle gevolgen van een vaccinatie.
Dus zat ik donderdagochtend in de spreekkamer van mijn huisarts. Twijfels had ik nog steeds. Toen ik zo tegenover mijn huisarts zat, die druk in de weer was met het klaarmaken van de spuit, werd de spanning me bijna teveel en had ik zin om in huilen uit te barsten. De woorden die de huisarts sprak zorgden er voor dat er geen tranen vloeiden: we deelden dezelfde mening. Het risico van de vaccinatie was lager dan het risico van de griep.
Het duurde even voor een ongekende rust over me heen daalde. Mijn humeur was weer stukken beter en ik voelde me beschermd. Spannend was het nog wel toen ik ’s nachts maar weinig activiteit in mijn buik voelde, maar dat is inmiddels dubbel en dwars ingehaald.
Over drie weken ga ik voor mijn tweede prik.
Ja, zoals ik het laatst uitgelegd hoorde is dit verreweg het verstandigste als zwangere vrouw. Het kind kan niet vlak na de geboorte gevaccinneerd worden, als je het zelf zou krijgen en zou overdragen op het kind, begreep ik.
Al ben ik een man en heb ik niet eens kinderen, ik kan me er wel iets bij voorstellen hoe zoiets je ineens bij de keel grijpt op zo’n moment.
Wij hebben gister een dergelijk gesprek gehad met Doekla’s zoon en schoondochter (uitgerekend op 10 december). Het “ja” lijkt nu de winnaar te worden omdat de baby dan via de moeder vast antistoffen krijgt. Als het kindje straks geboren wordt, mag het immers de eerste zes maanden niet gevaccineerd worden.
Altijd lastig, dat afwegen van risico’s. Dat er nog helemaal niets bekend is over de gevolgen op lange termijn van de vaccinatie haalt de ongerustheid niet weg. In elk geval heb je een weloverwogen keuze gemaakt en je niet laten leiden door angst. Zoals wij weten is dat misschien wel de slechtste raadgever.
Heel herkenbaar, heb uiteindelijk ook de knoop doorgehakt en de prik gehaald. Moet er niet aan denken dat de kleine straks de mex griep krijgt… We hebben er goed aan gedaan! 😉
Ik denk dat er zelden zoveel mensen hebben getwijfeld als de afgelopen weken… bah, al die onzekerheid.
Ik heb ook de knoop doorgehakt en met liefde alle inentingen afgeslagen :o)