Annet Malherbe, actrice en vrouw van acteur en regisseur Alex van Warmerdam, woonde een tijd geleden op een markt in Amsterdam.
Het ging niet al te best met haar. Ze was depressief. Vanachter haar raam bekeek ze de mensen die over de markt liepen en werd daar nog depressiever van. Want al die mensen hadden een doel. Ze gingen straks naar huis, naar een warm en liefdevol nest. Omdat ze zelf depressief was dacht ze dat de rest van de wereld het stukken beter had dan haar.
Vanuit mijn raam kijk ik ook vaak naar de mensen die langs de kraampjes lopen. Ik word er niet depressief van, maar ik begrijp wel wat Annet bedoelde toen ze dit vertelde. Met zoveel mensen om je heen die het naar hun zin hebben kan je je best eenzaam voelen in je huisje.
Maar voor mij werkt het juist andersom. Ik vind het gezellig dat er zoveel mensen door mijn straat wandelen. Ik voel me er juist nooit alleen door en de sociale controle is altijd aanwezig, wat me een gevoel van veiligheid geeft. Ik moet wel toegeven dat ik de drukte niet altijd even prettig vind. Soms is er gewoon teveel publiek. Meestal is dit alleen op zaterdag het geval, maar nu het zulk mooi weer is loopt de markt op andere dagen al snel vol. Als ik nu naar buiten ga, zie ik alleen maar mensen, mensen en nog eens mensen. Als ik dan een paar snelle boodschappen moet doen, slalom ik tussen al die dagjesmensen door. En dat kan wel eens irritaties opleveren. Ook blijven de mensen ’s avonds langer op de terrasjes hangen, en de schaterende dronken lach galmt hier dan veelvuldig door de straat. Op zulke momenten denk ik stiekem aan hoe het zou zijn om in een rustige straat te wonen met veel groen om me heen en geen terrasjes in de buurt. En natuurlijk in een huis met airco en tuin. Ik vraag me af of ik de markt dan zou missen. Ik denk het wel, maar hoe langer ik hier woon, hoe meer vraagtekens ik hierbij zet.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *