Ik word een beetje moe van al die feitjes en weetjes over Mabel. Ook omdat het een veelbesproken onderwerp is op logs.
Maar hoe vaker ik comments geef op de stukjes, hoe meer ik besef dat ik nooit van mijn leven een prinsesje zal kunnen zijn.
Niet dat er nu een droom van mij in duigen valt, maar het is best even schrikken.
Wat heeft Aukje in vredesnaam gedaan waardoor een leven als prinses niet voor haar is weggelegd?
Genoeg. Maar u vast ook.
Het is tenslotte best lastig om een smetteloos leven te leiden.
Maar als mijn leven doorgelicht zou worden, zou ik in ieder geval een aantal mannen weten die voor problemen zouden kunnen zorgen.
Eén man in het bijzonder zelfs.
Het is de man die ik leerde kennen toen ik nog maar net in Amsterdam woonde.
Hij was in de vijftig, ik was 23. Het klikte tussen ons en we raakten bevriend.
Hij vertelde me dat hij niet werkte omdat hij voldoende geld had. Hij wilde me echter niet vertellen hoe hij aan dat geld was gekomen.
Door mijn hoofd flitsten woorden als smokkelaar, drugshandelaar en bankovervaller.
Hij verzekerde me echter dat het daar niets mee te maken had, maar tot op de dag van vandaag heb ik mijn twijfels.
Het is niet om die reden dat ik het contact heb verbroken, het voelde gewoon niet goed meer.
Eigenlijk, bedenk ik nu, zou ik eens aan moeten pappen met een lid van het koningshuis.
Ik zie het al helemaal voor me: tijdens een informeel gesprek met andere leden van het koningshuis maakt de drank me loslippig en bazuin ik wat dingen rond over de mannen in mijn leven.
Het is voor de anderen een aanleiding om een onderzoek naar mijn verleden in te stellen.
Perfect!
Eindelijk zal het mysterie worden opgelost. Eindelijk zal ik weten hoe die man aan al dat geld is gekomen.
Is er nog een leuke oranje man vrij?