Ruim tien jaar geleden verscheepte ik de oude fiets van mijn moeder van het hoge Noorden naar de Randstad. Ruim tien jaar lang bewees hij trouwe dienst. Opgekalefaterd werd hij in de loop van de tijd wel: hij kreeg een blauwe pakkiedrager, nieuwe trappers, nieuwe banden, nieuwe ketting en zijn spatbord werd vastgezet. Op het eind kraakte en piepte hij als een oude heer, zodat ik mezelf genoodzaakt zag op zoek te gaan naar een ander exemplaar.

Die vond ik, zodat mijn oude barrel werkeloos in het fietsenrek voor mijn deur stond. Afgedankt stond hij kansloos te wachten in sneeuwbuien, regen en harde wind. Dat had hij niet verdiend. Dus toen er een bordje bij het rek verscheen dat er een schoonmaak/opruimactie zou plaatsvinden, besloot ik hem te laten staan. Ik verwijderde het slot en gaf hem daarmee zijn vrijheid terug.

Gestolen werd hij niet. Meegenomen wel. Naar een nieuwe stek met de naam Afac. Waar hij troost kan vinden bij al die andere vergeten fietsen.

Barrel

8 reacties

  1. Dust tot dus, ashes to ashes. Fiets is weer weer terug bij de oorsprong. Mooi en respectvol gebaar………………

  2. Oh oh, wat een slordige fouten staan er in mijn reactie. Mea culpa πŸ™‚

  3. Ach gos, de fiets met pensioen πŸ™‚ Hopelijk kan hij daar nog een beetje genieten van zijn oude dag.

  4. Zo bekijk je de fiets toch eens op een andere manier. Je hebt er ook leuke verhalen op je website aan overgehouden, Aukie πŸ˜€

  5. Even iets anders Aukje. Moet ook aan een jongetje gaan wennen.
    Maar als ik Dylan zie zal dat best lukken.

  6. @fien: Ik kan je garanderen dat het niet tegenvalt. Ik ben toch zo vre-se-lijk verliefd op de mijne. Niet normaal meer. Anders ga je alvast leuke kleren kopen, het heeft mij geholpen om te zien hoeveel leuks er voor jongens verkrijgbaar is. Heb vandaag deze binnengekregen: http://tinyurl.com/yjpljdh

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *