Samen met vriendin W. bezocht ik, net als vele andere loggers, het mierennest dat Parade heet. En een mierennest was het. Alle bezoekers krioelden langs elkaar heen op een klein stukje grond, op zoek naar vertier.
Na een bezoek aan de hilarische theatervoorstelling ‘Doorgefokt’ liepen we een rondje over het terrein. De Parade was dit jaar weer anders van opzet, waardoor de ingang aan de President Kennedylaan verdwenen was en ik vijf minuten moest lopen voor ik de andere ingang vond. Er kleefde wel een voordeel aan de verdwenen ingang: ik kon tenminste mijn fiets kwijt in een fietsenrek.
De Parade staat garant voor opmerkelijke uitvindingen, zoals de stille disco. De bezoekers kregen een koptelefoon op, de enige manier waarop je de muziek kon horen. Die koptelefoon verprutst wel je kapsel en zal daarom niet in trek zijn bij de jongeren onder ons, maar wat is die stilte toch heerlijk. Het was een gek gezicht om mensen te zien dansen op muziek die wij niet hoorden. Dat vonden er meer, want er waren evenveel kijkers als bezoekers van de disco.
De zweef trok zoals vanouds ook veel bezoekers. Nadat we een tijdje als in een trance hadden staan kijken, verlieten we het terrein. Ik had mijn portie mierennest wel weer gehad. Volgend jaar ga ik alleen als het regent. Lekker rustig.