Afgelopen week was ik een paar dagen in Friesland, vanwege de P.C. die op woensdag in Franeker werd gehouden. Voor degenen die nu hun wenkbrauwen fronsen en altijd van mening waren dat de P.C. een computer was, zal ik bovenstaande zin nader verklaren.
De P.C. staat niet alleen voor Personal Computer, maar ook voor Permanente Commissie, een commissie die 150 jaar geleden voor het eerst een kaatswedstrijd organiseerde in Franeker. Hadden zij patent op de afkorting aangevraagd, dan had de Personal Computer misschien een andere afkorting gehad. Een raar idee. Deze wedstrijd is uitgegroeid tot de belangrijkste wedstrijd van het jaar, en trekt ca. tienduizend bezoekers. Het is het Wimbledon van het kaatsen, en het gras is heilig.
Het is een bijzonder evenement, maar je moet er wat voor over hebben. Zo zat ik de hele dag van negen uur ’s ochtends tot acht uur ’s avonds hutje mutje op de tribune. Een kussentje meenemen is onontbeerlijk, maar een houten kont krijg je na verloop van tijd wel. En dan heb ik nog geluk gehad omdat ik een tribunekaart had weten te bemachtigen, de mensen die hun aanvraag niet gehonoreerd zagen en wel wilden komen konden alleen nog maar staan.
Maar deze wedstrijd is een feest der herkenning. Ik kom er al sinds mijn twaalfde en de laatste jaren zit ik elke keer op de uitkijk om bekenden te spotten. Ik verbaas me steeds over het feit dat bijna niemand onherkenbaar is veranderd, behalve de oudere mensen die rimpels en een flinke bos grijze haren hebben gekweekt. Dat maakt een gezicht toch anders. Tegen de vage bekenden zei ik vriendelijk ‘hoi’, om daarna mijn moeder te vragen naar de naam van diegene. Het geheugen vergeet snel. Met de echte bekenden, veelal meiden met wie ik vroeger heb gekaatst, maakte ik een praatje met de standaardzinnen: “Wat doe je nu, waar woon je, heb je al kinderen?”
Voor het begin van de wedstrijd wordt traditioneel het Fries volkslied gezongen door alle aanwezigen. Ik krijg er elke keer weer kippenvel van. Voor de finale werd de wave ingezet. Geweldig om te zien dat iedereen, inclusief de Permanente Commissie en de genodigden zoals Erica Terpstra en Hans Wiegel hier aan meedoen.
De uiteindelijke winnaar van de P.C. was een grote verrassing, net als degene die tot koning van de partij werd uitgeroepen. Dat werd Johannes Dijkstra, een jongeman die al jaren mee kaatst, nooit de P.C. heeft gewonnen en nu eindelijk zijn slag wist te slaan. Iedereen gunde het hem, vooral omdat zijn moeder twee jaar geleden plotseling is overleden. Dat geeft de winst, net als die van Henin op Roland Garros, een extra emotionele dimensie.