Alle soorten en maten lagen door elkaar. Op een grote hoop bijeen gegooid alsof het afval was. Makkelijk, zo hoeft een marktkraam niet ingericht te worden.
Ik liep langs met mijn fiets aan de hand, keek opzij naar de grote bult, liep verder, keek toen nog eens en hield stil.
Ik had Aukje-schoenen gespot.
Er is geen specifieke definitie van het begrip Aukje-schoenen. Een collega kwam ooit met de term op de proppen toen ik haar mijn nieuwe broek showde. “Dat is echt een Aukje-broek,” zei ze, waarmee ze op een nette manier verhulde dat ze de broek best leuk vond maar ‘m zelf nooit zou kopen.
Aangezien ik geen steltbenen heb en de pijpen van een broek daarom vaak over mijn schoenen vallen, zijn hoge zolen een uitkomst. En ziehier, ik had schoenen met hoge zolen gespot die móói waren. Aukje-schoenen dus.
Ik trok de stoute schoenen aan, paste ze en keek samen met enkele voorbijgangers naar het resultaat. “Staat goed, staat goed,” zei de dame die naast me kwam staan.
Mijn blik viel op het prijskaartje. Ik schrok ervan.
“Klopt deze prijs wel?” vroeg ik aan de marktkoopman.
Hij knikte.
De prijs bracht me aan het twijfelen. Ik bekeek de schoenen nog eens goed, draaide wat heen en weer, nam ze in mijn handen en controleerde of ze beschadigd waren. Toen wist ik het. Ik wilde ze.
“Dat is dan drie euro, mevrouw.” De marktkoopman stopte de schoenen in een plastic tas en nam de euro’s die ik hem overhandigde in ontvangst.
Tevreden met mijn nieuwe aanwinst liep ik naar huis.
Ik ben benieuwd hoe lang het duurt voordat mijn Aukje-schoenen uit elkaar vallen.