Ach, weer zo’n leuke oudejaarsbrief van onze directrice, dacht ik toen ik de envelop met het logo van mijn werk erop opende. Brieven vind ik je reinste milieu- en geldverspilling: e-mail werkt net zo goed.
Maar toen ik, met enige tegenzin want ik heb het niet zo op formele ‘moetjes’, de brief doorlas werd ik getroffen door één van de laatste zinnen op de eerste bladzijde. Dat het een pittig jaar was geweest. Met twee overleden collega’s en een verhuizing naar een gebouw waarvan de laatste puntjes nog lang niet op de i waren gezet (en een half jaar na dato nog steeds niet).
Verdomd, ze had gelijk. En verdomd, zo’n tekst moet inderdaad in een brief. Haar erkenning voor mijn gevoelens moest inderdaad door een postbode bezorgd worden.
Ook al is het even geleden, ook al is er door de verhuizing letterlijk minder ruimte en aanleiding voor rouw, (immers: de werkplekken zijn verdwenen) aan het eind van het jaar stilstaan bij deze gebeurtenissen is belangrijk.

Dat doe ik dan ook. Ik sta even stil. Om daarna met opgeheven hoofd naar 2012 te gaan.

4 reacties

  1. Het is niet niets wat jullie hebben meegemaakt. Goed initiatief om zo’n brief te sturen. Hoop dat 2012 een beter jaar wordt voor je op dat gebied (ook wat betreft familie).

  2. heel goed.en idd heel gepast van je directrice om dat via een echte brief te doen!

  3. Mooie geste van je leidinggevende. Helemaal in de roos. Jij hebt het hier overigens ook mooi verwoord. Happy New Year!!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *