Christiane F. is een Duits meisje dat zichzelf in de jaren ’70 al een junkie kon noemen toen ze nog maar 13 was. Ze spoot heroïne en tippelde om aan geld te komen. Haar moeder had niets in de gaten. Toen ze uiteindelijk werd betrapt kickte ze samen met haar vriend af. Maar na het afkicken gebruikte ze weer opnieuw ‘horse’, zoals heroïne ook wel genoemd wordt. Daarna kickte ze weer af. En weer begon ze te spuiten. Haar verhaal is opgetekend door twee journalisten en is uitgegeven. Het boek ben ik nu aan het lezen. Ik heb het bijna uit, maar ik begin er nu van te walgen. Het is beklemmend om te lezen dat ze elke keer toch weer aan de horse gaat, omdat ze niet aan de scene kan ontsnappen. Een scene die Christiane zelf ook vreselijk vindt, maar toch elke keer weer opzoekt. Op dit punt krijg ik er echt een naar gevoel van. Ik ga het boek uitlezen en hoop maar dat ze toch een manier heeft gevonden om van de horse af te komen. Het boek is een echte eye-opener. Opeens begrijp ik een beetje hoe junks zich moeten voelen. Dat ze de hele dag alleen maar bezig zijn met het verdienen van geld, zodat ze een paar gram heroïne kunnen kopen. Dat ze schijt hebben aan de rest van de wereld, omdat er voor hen maar één ding belangrijk is: horse. Dat de mannen ook tippelen om aan geld te komen. In Amsterdam heb ik nog nooit iets gehoord over mannen die tippelen, maar het zal ongetwijfeld voorkomen. Ik ga nu beginnen aan de laatste bladzijden. Ik hoop dat ik aan het einde mag lezen dat het Christiane is gelukt om clean te blijven en met haar man en kinderen in een mooi huisje buiten Berlijn woont, ver weg van de scene. Ik hoop dat ze veel huisdieren heeft en als dierenverzorgster in een asiel werkt. Voor de mensen die het boek nog willen lezen zal ik de afloop niet verklappen.
Het verhaal van Christiane is in 1981 verfilmd.