Hoewel de zon niet volop scheen, stapte ik vanochtend om half negen (ik ben trots op mezelf) op de fiets om naar het buitenzwembad te gaan. Normaliter zwem ik twee keer per week, maar de laatste tijd was dat er bij ingeschoten. Dit was dan ook mijn eerste bezoek aan een buitenzwembad dit jaar.
In het buitenzwembad is het best koud, de douches zijn koud, als je je handdoek in je kluisje achterlaat heb je het nog kouder wanneer je na het zwemmen terugloopt naar de kleedhokjes en de banen zijn 50 meter lang, 25 meter langer dan ik gewend ben. En omdat ik tijdens het zwemmen een zwembril draag geniet ik ook nog extra goed van het vieze water.
Maar door het vroege tijdstip was het rustig in het bad, en dat was fijn, al presteerde ik het wel om tegen iemand op te botsen. Het is dan ook best moeilijk om 50 meter lang in een rechte lijn te zwemmen als je je hoofd niet boven water houdt.
Na een tijdje had ik er genoeg van, ik was buiten adem en de zon liet zich niet meer zien. Het binnenbad was nog tien minuten open en ik besloot om die tien minuutjes ook maar nuttig te besteden met wat zwembewegingen. Ik sprong het zwembad in en voelde de weelde van het water om me heen. Het was warm, schoon, heel rustig (ik had wel drie banen voor mezelf) en ik hoefde maar 25 meter te zwemmen voordat ik uit kon hijgen aan de andere kant. De handdoek was binnen handbereik en de douches waren warm.
Fris als een hoentje fietste ik even later naar huis. Wat kan je toch een goed gevoel overhouden aan het trekken van een paar baantjes in een beetje chloor.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *