Met vriendin W. en haar vriendin E. zat ik op het terras van het Blauwe Theehuis in het Vondelpark. Onze blote voeten steunden op een aantal lege stoelen, opdat ze ook van de zon konden genieten.
E. kreeg een sms-je van haar ‘lover’, de blinddate die ik al eens eerder had gespot in het Vondelpark. Hij nodigde haar uit om samen met hem het concert dat net was begonnen in het Vondelpark bij te wonen. Hij had zichzelf al op de tribune geïnstalleerd en het plekje naast hem was nog vrij.
E. besloot dat ze liever bij ons bleef en sloeg zijn aanbod af door in een sms te vertellen dat ze in de buurt met haar vriendinnen een drankje dronk. Vijf minuten later stond haar blinddate voor onze neus. Zijn intuïtie had hem naar ons toegeleid. Dat was even schrikken, maar wat een kans om deze man eens beter te leren kennen! Hij schoof aan en dronk een biertje met ons mee.
Een beetje onwennig zaten we tegenover elkaar en ons gesprek draaide al snel uit op de saaie huis-, tuin- en keukenonderwerpen. “Waar werk je, hoe laat sta je op voor je werk, hoe lang moet je rijden voordat je er bent, waar woon je, kom je hier vaak, welke muziek vind je leuk, ga je nog leuke dingen doen vandaag?” Halverwege het gesprek gingen W. en ik naar de wc. Een tactische zet, het liefdespaar had nog een aantal ingewikkelde dingen te bespreken.
Na ongeveer een uur vertrok de man, die al even geruisloos ging als hij kwam en eenmaal uit zicht was het tijd voor een scherpe analyse. Ik oordeelde dat hij niet helemaal mijn type was, maar hij leek me een aardige vent. Een paar dagen later kwam E. er echter achter dat die aardige vent een lezer was van mijn site. Hij had hier met geen enkel woord over gerept! Daar had hij een ‘goede’ reden voor, want misschien zou ik iets schrijven over hem en E. Zolang hij anoniem mijn site las, zou ik mijn mening of een gebeurtenis kunnen plaatsen en op basis daarvan kon hij eventueel een conclusie over zijn relatie met E. trekken.
Het besef dat er iemand een uur lang tegenover me had gezeten die mijn leven las en daar niets over had gezegd was een vreemde gewaarwording. Gedachten flitsten als een bezetene door mijn hoofd: Was ik wel geïnteresseerd en aardig genoeg? Was ik anders dan hij had verwacht of juist niet?
Via mijn statistieken kan ik zien dat hij mijn site nog steeds bezoekt (hij heeft een uniek internetadres).
Ik ben benieuwd of hij na het lezen van dit stukje dat nog steeds zal doen.