“Dat is dan 4,95.”
Ik pak mijn portemonnee en haal er een biljet van tien euro uit.
Een andere klant komt naast me staan. Een ongemakkelijk gevoel bekruipt me.
“Ik heet ook Aukje, vandaar dat ik ‘m koop!” flap ik eruit alsof ik me genoodzaakt voel een reden te geven voor deze aankoop.
“Ik weet niet of je blij moet zijn met het feit dat je ook Aukje heet,” zegt de vrouw achter de kassa een tikkeltje chagrijnig, “ik vind haar niet aardig.”
“Ik ook niet echt,” stamel ik.
Ik neem het wisselgeld van haar aan en stop het tijdschrift snel in mijn tas.
Schaamteloos een Playboy kopen is toch lastiger dan ik dacht.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *