Sportpaleis.
Antwerpen.
Roger Waters.
The Wall.

En ik was erbij.

Roger Waters

In juli 1990 zag ik op tv het concert dat Pink Floyd in Berlijn gaf, om de val van de muur te herdenken. Altijd heb ik gedacht dat The Wall speciaal voor dat moment was geschreven. Maar Roger had het concert al tien jaar eerder gefabriceerd, gebaseerd op het idee om een muur op te trekken tussen hem en zijn publiek. Die twee gingen namelijk niet zo goed samen.
Gefascineerd door oorlogsslachtoffers was hij ook: zijn vader was er één van. En zo werd The Wall een zeer persoonlijk en indringend relaas over de nare gevolgen van oorlogen, de overbescherming van een moeder, isolement en foute leraren.

Het concert opende als een finale: vuurwerk spatte alle kanten op, het geluid van vliegtuigen die bombardementen uitvoerden was angstaanjagend en de foto’s van oorlogsslachtoffers kwamen hard binnen.
Hoewel het concert indringend bleef, was ik blij dat het niet zo heftig was als het begin. De hele tijd verkrampt zitten staren naar overleden gezichten is niet bepaald prettig.

Maar wel goed. Het kwam harder binnen dan bijvoorbeeld de beelden van lijken die het Journaal toont.

Ik beschouwde het als een eer om bij zo’n spektakel aanwezig te mogen zijn. Omdat het in 1990 zo’n indruk maakte, omdat de beste man al 68 is, omdat Pink Floyd in die samenstelling niet meer bestaat, omdat het ongelooflijk veel centen en technische hoogstandjes kost om met zo’n groot decor te kunnen toeren.

Dit was de eerste en hoogstwaarschijnlijk de laatste keer.
Het was één van de weinige concerten waarvan ik niet wilde dat het ophield.
Het was één van de weinige concerten waarbij ik vele brokjes weg moest slikken. En bij ‘comfortably numb’ tranen liet zien. En bij ‘Run Like Hell’ op Waters’ aangeven ging staan, dansen en klappen.

Er zijn te weinig superlatieven om dit concert te kunnen beschrijven. Het was overweldigend, heftig, onbeschrijflijk mooi en bijzonder.

Roger Waters

The Wall.
Roger Waters. 
Ik was aangenaam verdoofd.

11 reacties

  1. Al 68… daar had ik niet bij stil gestaan toen ik dacht ‘die zie ik ooit nog wel’.
    Hopelijk komt er nog een extra kans.

  2. Ik ben jaloers. Volgende keer weer – misschien doet hij weer een integrale Dark Side of the Moon.

  3. Hm, ik ben dus wat ouder…heb Pigs meegemaakt in Rotterdam in 1986. Bijna vepletterd onder een toren van boxen waar het levensgrote opblaasvarken tegenaan botste, en mijn ouders waren er al zo tegen dat ik ging… Ik heb ze nog, de LP´s. Wish you where here was mijn favoriet in mijn pubertijd. Gek hoe je zelfs de tijd weer ruikt als je naar die muziek luistert.

  4. Ik denk dat The Wall al zo’n jaar of dertig geleden is uitgebracht? Heb die plaat ook echt grijsgedraaid. Topmuziek dat inmiddels klassiek is!

  5. Merci pour le partage! dans cette artcile j’apprends beaucoup de connaissances! la Sagesse est une partie très importante sur notre vie!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *