Vrouwenogen vastgeplakt in zijn rug. Starende blikken wanneer hij nadert. Smachtende ogen, pogingen om met hem een praatje te maken en in de smaak te vallen.
Nietsvermoedend loopt hij verder. Met precies de juiste houding, de juiste kleding en dat juiste stukje bloot bij zijn benen. Door iedereen aanbeden, de bescheidenheid zelve en een harde werker.
Sommige mannen hebben het gewoon.
Een uitstraling die als een lokvogel om hun heen vliegt en zijn werk doet. Die alle vrouwen onmiddellijk in katzwijm laat vallen en hun gedachten laat vullen met hem.
De man met zo’n uitstraling heeft er geen erg in. Althans zo oogt hij. Dat maakt hem bijzonder.
Voor het eerst in mijn leven heb ik kennisgemaakt met zo’n man.
Het was een verrukking.
Hij maakte me zenuwachtig en giechelig. Overdreven bewust van mezelf, mijn houding en mijn doen en laten. De vrouwen in mijn buurt konden het niet laten om hem uitgebreid te recenseren.
Hij is niet de mijne, maar dat is goed. Een man die door vele vrouwen wordt aanbeden kan maar beter van iemand anders zijn.
Ik blijf op een afstand, bewonder hem en geniet stilletjes.