Gister was het zó’n dag. Waarop ik met hoofdpijn mijn bed uitstapte omdat ik de avond ervoor naar The Last Shadow Puppets in Paradiso was geweest. Niet dat zij me hoofdpijn bezorgden, integendeel. Het laat naar bed gaan wel.
Het was zo’n dag waarop ik naar de markt ging om ACT (fluoridespoeling) te halen, een plastic zakje meekrijg van de verkoopster, daarna in hetzelfde zakje de kaas van de kaasboer deponeerde en flats, alles op de natte grond belandde omdat het zakje iets minder sterk was dan ik dacht. Op zich niet zo erg, ware het niet dat beide flesjes ACT lekten als een tiet. Ik kreeg een nieuw zakje van de kaasboer, maar dat voorkwam niet dat er opgeteld de inhoud van driekwart flesje was weggelekt.
Het was zo’n dag waarop ik een lekker maaltje ging koken, de kip uit de verpakking haalde en toen pas zag dat de verpakking was gescheurd. Ik rook geen onaangename geurtjes en besloot het te proberen. Een uur nadat de kip en de broccoli in de oven hadden gezeten, ik de inhoud op de borden schepte en lief en ik ons installeerden op de bank, rook ik onraad. Eenmaal in de kip gesneden was de geur niet te harden. Zodat lief zijn jas weer aantrok om patat te halen.
Het was zo’n dag waarop ik voor het eerst sinds vier maanden patat at. Met suikervrije mayo, dat wel. De patat viel zwaar op de maag, de weg naar de wc was snel gemaakt. Waardoor ik zeker wist voorlopig geen patat te eten.

Vandaag was een andere dag. En dat was maar goed ook.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *