Tussen het inpakken door werd Dylan ziek. Hoge koorts en vastgeplakt aan mama. Of papa, ook goed. Maar mama en papa wilden graag verder met het voorbereiden van de verhuizing. Dat schoot dus niet zo op. Gevolg: bezigheden uitstellen tot een volgende vakantie. En nu genoegen nemen met het hoognodige.
Gelukkig was zus vandaag redder in nood: het nieuwe huis blinkt weer.
Voor iedereen die denkt dat Dylan vandaag jarig is (wat niet zo’n rare gedachte is): vorig jaar was de OK pas na twaalf uur ’s nachts klaar. Zeventien minuten over twaalf zag Dylan het OK-licht.
Nog een momentje geduld dus (al zijn de cadeaus al wel uitgepakt!).
wat een jaar, wat veel gedaan, wat veel geleerd, wat veel gezien en dan ziek worden en jarig zijn en verhuizen tegelijk.
Gefeliciteerd alvast! Zeventien over 12 duurt niet zo lang meer
Flapstaard Dylan! nog 17 jaartjes en dan mag je in pappa’s auto rijden.
Uit nostalgie bewaard die ‘m vast wel voor je ! 😉
Mocht het een troost zijn: grote nicht is ook de eerste jaren op haar verjaardag steevast ziek geweest.
Blij dat ik je toch een middagje kon helpen. Succes met verhuizen.