Ik zat sinds tijden weer eens in het theater. Eerst hoog bovenin waar ik mijn best deed om relaxt te zitten, maar toen ik een vrije plek spotte op het balkon onder mij liet ik mijn dwingende gevoel om te verkassen toe. Ik dacht mijn hoogtevrees wel aan te kunnen, maar kon pas ontspannen toen ik een balkon lager zat.
Vanaf dat balkon spotte ik meerdere lege plaatsen aan de zijkant van de zaal beneden mij en na de pauze confisqueerde ik zo’n plek. Zat ik pal voor Tjeerd Oosterhuis, die naar zijn vrouw Edsilia Rombley op het podium keek. Het was de première, ik was aanwezig als recensent, had niet zoveel zin want ruim twee uur op een stoel geplakt zitten is nu eenmaal niet meer mijn favoriete bezigheid. Maar het was me toch een partij leuk! Had ik dit niet stiekem gemist? Het gevoel bij een club mensen te horen die iets speciaals mee mogen maken? Iets dat ik negen jaar lang regelmatig had gedaan?
Toen ik het culturele leven achter me liet door het opzeggen van mijn baan was ik opgelucht dat ik niet meer naar het theater hoefde. Al die voorstellingen en concerten voelden na negen jaar als een overkill. En zo’n theatermens was ik helemaal niet. Wanneer had ik nou écht genoten van een toneelstuk? Dat was op één à twee handen te tellen. Ik was verwend geraakt. Maar ergens mis ik dat wereldje wel. Al loop ik nog steeds niet bijzonder warm voor een voorstelling. Maar zeker na zo een leuke avond rijst ergens van binnen de vraag of ik nog wel zo blij ben dat ik de culturele sector de rug heb toegekeerd.
dat is een vraag die je best aan jezelf mag stellen toch?
Het lekkere is natuurlijk dat jij nu kan kiezen of en wanneer jij wilt. En als je blijer bent zonder of alleen met zo nu en dan, dan is dat toch prima?
Alles wat moet, wordt op den duur vervelend. Maar nu het uit eigen wil gebeurt, is het toch wel leuk. Zoiets?
Misschien is je huidige baan toch niet helemaal jouw ding, wellicht werd je wat nostalgisch daar in het theater. Soms is het leuk om eens terug te keren. Als je er zo nu en dan nog van kunt proeven, is dat prima lijkt me.
Ik weet na zaterdag ook wat het is en kan er dan over meepraten. Mij lijkt het heel erg leuk en ik kan me op voorhand al voorstellen, dat je het mist.
Ik denk dat je bepaalde aspecten van een vorige baan altijd wel zal missen. Ik mis nog steeds dat project voor de JJI’s. Maar ik denk dat de vraag die je jezelf eigenlijk moet stellen is: Vind ik mijn huidige baan eigenlijk wel leuk? Want om nu zomaar terug te gaan naar de culture sector.. Je bent er tenslotte niet voor niks weggegaan.
Het is zoals Amiek zegt. Nu ‘hoef’ je niet meer. Misschien is het als hobby leuker om te doen?
Ik kom ook niet vaak in het theater. Maar als ik er ben, is het wel puur genieten. Gelukkig heb ik steeds goeie voorstellingen uitgekozen.
hoog tijd lijkt me voor een ‘ach, het is meer een uit de hand gelopen hobby erbij’
Dat heb ik nou ook altijd! Zeg je iets op, omdat het op dat moment teveel wordt, krijg je er achteraf weer spijt van…
Maar ja, alles waar te voor staat is ook nie goe…