Gisteravond was ik in het Bimhuis. Daar las Toon Tellegen voor uit eigen werk. Hij was omringd met musici die de verhalen muzikaal ondersteunden. De zaal was boven verwachting helemaal uitverkocht. Voor de pauze vertelde Toon over Rusland. Zijn grootvader had daar gewoond en had aan een nog kleine Toon al zijn belevenissen verteld.
Ik heb niks met Rusland, maar de verhalen gaven het koude Rusland een warme glans. De muzikanten speelden Russische muziek. Ook daar heb ik normaliter niets mee, maar nu klonk het alsof de woorden en de muziek een perfecte eenheid vormden. Na de pauze was het tijd voor de bekende dierenverhalen. Hierin ging ik helemaal op in de pracht van de zinnen. Bijvoorbeeld wanneer de eekhoorn aan de mier verteld: “Ik heb mijn reuk gebroken.” De mier zegt verbaasd: “Hoe kan je nou je reuk breken?” “Ik heb te hard aan een roos geroken, en toen gebeurde het. Maar het komt allemaal goed hoor, de kapotte reuk is nu gespalkt.” Of wanneer de mier en de eekhoorn op pad gaan, en de een aan de ander vraagt: “Waar gaan we eigenlijk naar toe?” “Naar de verte.” En ze liepen de verte in. Voor mij ben je geniaal als je zulke zinnen kunt bedenken.
Toon Tellegen zat er heel rustig en ingetogen bij. Af en toe kon ik hem betrappen op een glimlach, maar er was geen verdere interactie met het publiek. Dat was prima zo, het paste helemaal in de sfeer. Het Bimhuis organiseert de komende woensdagen nog een aantal ‘liedverhaalavonden’, onder andere met Kees van Kooten op 26 februari. Kijk op www.bimhuis.nl voor meer informatie.